Μνημόσυνο του Γέροντος της Βίτσας Ζαγορίου, π. Ιακώβου Βαλαδήμου (ΦΩΤΟ)

Εορταστική σύναξη με μνημόσυνο του Οσίου Γέροντος Ιακώβου Βαλαδήμου, πραγματοποιήθηκε στο παρεκκλήσιο του Αγίου Χριστοφόρου, του Ιερού Ναού Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στο Μαρούσι.

Η σύναξη προγραμματίσθηκε από τον φιλάγιο πολιό λευΐτη π. Βασίλειο Κοκκινάκη και παρευρέθησαν πολλά από τα πνευματικά του παιδιά. Προηγήθηκε ο Παρακλητικός Κανόνας και ακολούθησε μνημόσυνο και ομιλία σχετική με τον πνευματοφόρο Γέροντα της Βίτσας από τον υμνογράφο Δρα Χαραλάμπη Μπούσια. Τονίζοντας αυτός την απλότητα του Γέροντος και το ταπεινό του φρόνημα ανέφερε:

Ο Γέροντας Ιάκωβος πρόσεχε κάθε βήμα της ζωής του. Πρόσεχε τους λόγους του, πρόσεχε και τις κινήσεις του. Ήταν αληθινός, άμεμπτος, δίκαιος, θεοσεβής, «απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος» (Ιώβ 1, 1). Όταν επέστρεφε από την Κωνσταντινούπολη στη Βίτσα πέρασε από το Αγρίνιο, όπου είχε πνευματικά τέκνα, για να τα εξομολογήσει. Παρ’ όλο τον κόπο του ταξιδιού και το βάρος των χρόνων της ηλικίας του λειτούργησε και στη συνέχεια μέχρι το βράδυ εξομολογούσε.
Όταν του έδωσαν εκεί για να λειτουργήσει ωραία άμφια με φανταχτερά χρώματα χωρίς να τους προσβάλει ρώτησε:
– Δεν υπάρχουν άλλα πιο απλά, με πιο μουντά χρώματα;

Φρονούσε, όπως και είναι, ότι ο Ιερεύς είναι υπηρέτης του Παμβασιλέως Θεού. Και όπως ο υπηρέτης παρουσιάζεται πάντοτε στο Βασιλέα ευπρεπής, καθαρός, καλοντυμένος και πρόθυμος να τον εξυπηρετήσει, έτσι και ο Ιερεύς παρουσιάζεται ευπρεπής και ιεροπρεπής στο Ιερό Θυσιαστήριο. Δεν ντύνεται, όμως, ο υπηρέτης με βασιλικές φορεσιές. Δεν μπορεί ο υπηρέτης να ντύνεται με ακριβότερα ρούχα από το αφεντικό του. Δεν του ταιριάζει η πορφύρα και ο βύσσος. Κόσμημά του είναι η απλότητα, η καθαριότητα, η σεμνότητα. Τα πολύτιμα κοσμήματα και ενδύματα τα φυλάει για την αθάνατη ψυχή του, αυτή που θα μετέχει του ουρανίου Μεγάλου Δείπνου.

[irp posts=”332260″ name=”Συγκίνηση στο ετήσιο μνημόσυνο του υποπλοιάρχου Κων.Πανανά (ΦΩΤΟ)”]

Ο Γέροντας Ιάκωβος διακρινόταν για τη μακαρία απλότητα στις ενέργειές του, στις κινήσεις του, στην συμπεριφορά του, στην ενδυμασία του και στην εν γένει εκκλησιαστική του ζωή. Αυτή η απλότητα ήταν και έκφραση του χαρακτήρος του, αλλά κυρίως και προ παντός ήταν έκφραση της λειτουργικής και ασκητικής του εμπειρίας. Δεν επρόκειτο μόνο για μια φαινομενική εξωτερική απλότητα στην εμφάνιση και στους τρόπους, αλλά κυρίως για απλότητα που προερχόταν από την ενότητα και την καθαρότητα του εσωτερικού του κόσμου.

Δρ Νικόλαος Ηλιόπουλος
τ. Πρόεδρος του εν Αθήναις Συλλόγου “Οι φίλοι του Παναγίου Τάφου”