Από πότε το θέμα των εγγυητριών δυνάμεων και των στρατευμάτων κατοχής, αποτελούν τα μόνα εμπόδια για την επίτευξη λύσης;
Φαίνεται πως τα πράγματα έχουν προχωρήσει αρκετά κατά τις συνομιλίες των δύο κυπριακών κοινοτήτων στην Ελβετία, τόσο ώστε να λαμβάνονται αποφάσεις από τον Ν. Αναστασιάδη σε θέματα όπου η Ελλάδα έχει σαφείς αντιρρήσεις (και υποτίθεται πως τις ίδιες είχε και ο Κύπριος πρόεδρος).
Ο τουρκοκυπριακός Τύπος δημοσίευσε εχθές, και αναδημοσίευσε η Voria.gr, τη δήλωση του Α. Τσίπρα πως δεν θα γίνει πολυμερής διαπραγμάτευση αν δεν συζητηθεί πρώτα η κατάργηση του καθεστώτος των εγγυητριών δυνάμεων. Μάλιστα δε, υπήρξε και παρέμβαση του ΟΗΕ στην ελληνική κυβέρνηση.
Από κυπριακής πλευράς υπήρξε διάψευση, με την υποστήριξη ότι δεν ήταν αυτό το θέμα των συζητήσεων, ο δε κυπριακός Τύπος υπαινίσσεται πως τα τουρκοκυπριακά δημοσιεύματα έχουν στόχο να ενσπείρουν ζιζάνια στις σχέσεις Ελλάδας με Κύπρο. Το κακό είναι, πως το ελληνικό ΥΠΕΞ έχει αποφασίσει να μη ενημερώνει υπεύθυνα τον ελληνικό, και ό,τι πληροφορούμαστε είναι κυρίως από τουρκικές πηγές, με αμφίβολη την αξιοπιστία τους, χωρίς να σημαίνει πως η ελληνική πλευρά είναι αξιόπιστη. Κατά τα τελευταία χρόνια αποκτήσαμε πολύ άσχημη εμπειρία σ’ αυτό.
Κατ’ αρχάς, κανείς δεν μας ενημέρωσε για την συμμετοχή της Ελλάδας σε πολυμερή διάσκεψη για το Κυπριακό, ενώ τόσο ο Ακιντζί, όσο και ο τουρκοκυπριακός Τύπος κάνουν λόγο για πενταμερή. Και εκείνο που αδυνατώ να κατανοήσω, είναι πώς μπορεί να αποφασίσει η Ελλάδα συμμετοχή σε τέτοια διάσκεψη, όπου φυσικά θα συμμετέχει και η Τουρκία, αναγνωρίζοντάς της επισήμως το δικαίωμα στη λήψη αποφάσεων για το μέλλον ενός τρίτου κράτους. Άλλο τι συμβαίνει στο παρασκήνιο, άλλο τι πράττουν δημοσίως.
Επίσης, δεν μπορώ να κατανοήσω -αν τα δημοσιεύματα είναι αληθή- ότι ο Α. Τσίπρας ζήτησε να συναντηθεί με τον Ερντογάν για να συζητήσουν το θέμα των εγγυητριών δυνάμεων. Αν συμβεί αυτό, θα διαπραχθεί το ίδιο μέγιστο σφάλμα με την απόφαση του Ν. Κοτζιά να συζητά επί της ουσίας το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, με τον Σλάβο ομόλογό του. Και τα δύο αποτελούν ζητήματα που εκλήθη να επιλύσει ο ΟΗΕ, άρα δεν είναι διμερή, ούτε πενταμερή θέματα, αλλά διεθνή. Για ποιο λόγο τα μετατρέπουμε σε διμερή, με δεδομένη την αδυναμία μας να αντεπεξέλθουμε;
Και είναι δεδομένη η αδυναμία μας, όχι μόνον επειδή ο κ. Τσίπρας δεν μας έδωσε ούτε ένα θετικό δείγμα -απεναντίας, μάλιστα- ότι μπορεί να διαπραγματευθεί επιτυχώς, με τους συντρόφους του δε στις συνιστώσες να διαδηλώνουν ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια και τον ίδιο να υποστηρίζει πως στην θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα, αλλά έχοντας απέναντί του τον Ερντογάν, με ποιο κύρος θα σταθεί αντάξιος συνομιλητής, όταν δεν μπορεί να πείσει τους συντρόφους τους υπουργούς να μη σαμποτάρουν τις προσπάθειες για ανάπτυξη της χώρας;
Αλλά, και από πότε το θέμα των εγγυητριών δυνάμεων και των στρατευμάτων κατοχής, αποτελούν τα μόνα εμπόδια για την επίτευξη λύσης; Η απαίτηση των Τουρκοκυπρίων για εκ περιτροπής προεδρίας έγινε αποδεκτή, όπως γράφει ο Τουρκοκυπριακός Τύπος; Ακόμη δε και το βέτο που μπορεί να θέσει ο Τουρκοκύπριος που θα συμμετέχει στην κυβερνητική επιτροπή σε θέματα που δεν είναι της αρεσκείας της Άγκυρας.
Για σκεφθείτε, όχι την περίπτωση που θα είναι πρόεδρος Τουρκοκύπριος αλλά Ελληνοκύπριος και ο οποίος έχει ήδη συνάψει συμμαχία με την Αίγυπτο, στην οποία είναι αντίθετος ο Ερντογάν. Τι θα συμβεί; Όπως τι θα συμβεί και με το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δε αναγνωρίζει το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο όμως ο Τούρκος πρόεδρος έχει συμπεριλάβει στα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας που ονειρεύεται;
Κι ακόμη χειρότερα. Αν τελικά καταλήξουν στον αγωγό μεταφοράς αερίου Ισραήλ – Ελλάδας – Ευρώπης, και με δεδομένη την συμφωνία Κύπρου – Ισραήλ για συνεργασία στο θέμα αυτό ώστε η ποσότητα του αερίου που θα έρθει να είναι επαρκής, τι θα συμβεί που ο Τουρκοκύπριος σύμβουλος -με το βέτο- απαιτήσει το αέριο να μεταφερθεί μέσω Τουρκίας;
Σε άρθρο του Τούρκου δημοσιογράφου Γιουσούφ Κανλί στην Χουριέτ, αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Φυσικά ο Τσίπρας, όπως και ο Αναστασιάδης επικεντρώνονται στο εδαφικό και στο περιουσιακό ζητώντας την επιστροφή στους Ελληνοκυπρίους των περιουσιών που κατείχαν πριν το 1974. Προσπαθούν να αγοράσουν την τουρκική συναίνεση στο εδαφικό προσφέροντας κάποια συμμετοχή στη διακυβέρνηση του νησιού».
(Να σημειώσω, ότι από το 1977 έχει συμφωνηθεί το 28% να δοθεί στους Τουρκοκυπρίους, όπως είχε ενημερώσει ο Κληρίδης τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που θα συμπεριλαμβάνει και την επιστροφή της Αμμοχώστου, επί της οποίας η περιουσία της Μονής Κύκκου είναι τεράστια, που σημαίνει ότι αν δεν επιστραφεί, η Αρχιεπισκοπή Κύπρου δεν πρόκειται να συναινέσει σε καμιά συμφωνία).
Με δεδομένο, ότι η τουρκική πλευρά δεν πρόκειται να υποχωρήσει στο θέμα της ασφάλειας και δεν πρόκειται να δεχτεί τον τερματισμό των τουρκικών εγγυήσεων, θα δούμε πάλι κάποια κυβίστηση;
