“Μπορείτε λοιπόν να συνεχίζετε να με βρίζετε και σείς και όποιος άλλος το επιθυμεί. Άλλωστε με την επιστολή μου αυτή σας έδωσα τόσο πλούσιο υλικό για να το επεξεργασθείτε, να ανακαλύψετε σε κάθε λέξη τις αντορθόδοξες η φιλοπαπικές μου θέσεις κλπ. Πιστεύω πως για αρκετούς μήνες όποιος το έχει διακόνημα και εργόχειρο, μπορεί να απασχολείται για να αποδείξει πως και ο Αργολίδος είναι ….. αιρεσιάρχης και ο,τι άλλο” αναφέρει μεταξύ άλλων σε επίστολή του ο Μητρ. Αργολίδος . Αναλυτικά:
Πριν από μέρες πληροφορήθηκα με θλίψη ότι κάποιος αγιορείτης μοναχός, κυκλοφορεί στην Αργολίδα και όχι μόνο, καλώντας το λαό σε «αποτείχιση». Δεν ήταν άλλος από τον πρώην Λαυριώτη μοναχό π. Σάββα, ο οποίος θεωρώντας ότι η σύνοδος της Κρήτης ήταν προδοσία της Ορθοδοξίας, άρχισε να περιοδεύει ανά την Ελλάδα και να καταγγέλλει τους πάντες και τα πάντα. Οι οπαδοί του οργάνωσαν την ομιλία του σε ξενοδοχείο του Ναυπλίου, το διαφήμισαν κατάλληλα, αλλά η ανταπόκριση των ανθρώπων ήταν ελάχιστη.
Στην εκδήλωση εμφανίστηκε και δεύτερος αγιορείτης μοναχός, ο π. Κ. απ᾿ τα Κατουνάκια, ο οποίος με γλυκανάλατο ύφος και ευτελή επιχειρήματα, προσπάθησε να αποδείξει πόσο δικαιολογημένη είναι η σχισματική αυτή κίνηση του π. Σάββα. Γνώριζα ότι ο μοναχός Κ. –δυστυχώς δεν είναι ο μόνος- γυρίζει εδώ και καιρό την Αργολίδα, συγκεντρώνει κόσμο σε σπίτια, δημιουργώντας πυρήνες οπαδών. Είπα να το αγνοήσω παρόλο που η ενέργεια αυτή είναι αντικανονική. Και τούτο γιατί όλοι αυτοί οι κατά καιρούς “Σωτήρες” της Εκκλησίας επιδιώκουν την θυματοποίηση και ηρωοποίησή τους. Επιδιώκουν να φαίνονται θύματα και βέβαια οι άνθρωποι εύκολα και αβασάνιστα πάνε με το μέρος του (δήθεν) αδικημένου.
Αναγκάστηκα λοιπόν να συντάξω και να κοινοποιήσω στο ποίμνιο της Αργολίδος μία εγκύκλιο, που ήταν πάντως γενικότερη και αφορούσε και άλλους, που με διάφορους τρόπους προσπαθούν να αποκτήσουν οπαδούς και να παρασύρουν ανύποπτους ανθρώπους. Η εγκύκλιος αυτή, όπως ήταν αναμενόμενο, πυροδότησε κάποιες αντιδράσεις από μία ασήμαντη μειοψηφία.Έτσι λοιπόν, μία αυτοαποκαλούμενη ομάδα προσκυνητών «Αγίου Όρους Αργολίδος», εκπροσωπούμενη από τον κ. I. K. απόστρατο αξιωματικό, έστειλε μία επιστολή καλώντας με να πάρω θέση ή μάλλον να απολογηθώ για την «παναίρεση του οικουμενισμού».
Βεβαίως, συγχαίρω τον κ. Καρυανό, γιατί είχε το θάρρος να γράψει το όνομά του και να μην κρύβεται πίσω από ανωνυμίες όπως άλλοι. Η επιστολή φαίνεται ευγενική αλλά κρύβει πολλή υποκρισία.Όταν τη διάβασα, αυθόρμητα ήλθε στη σκέψη μου η συνάντηση των Φαρισαίων και Ηρωδιανών με το Χριστό και το ερώτημά τους για τον φόρο στον καίσαρα. Σκοπός τους ήταν “ίνα αυτόν αγρεύσωσι λόγω„ (Μαρκ. 12,13). Η απάντηση του Χριστού επικεντρώνεται στα κίνητρα που κάθε άλλο ήταν ειλικρινή: “Τι με πειράζετε υποκριταί;„
Κατά πρώτον κ. ταξίαρχε δεν απευθύνεστε στον ανθυπασπιστή σας για να του ζητήσετε αναφορά. Το αν ο οικουμενισμός είναι παναίρεση, αρμόδια να το αποφασίσει είναι αν όχι Οικουμενική, τουλάχιστον κάποια σύνοδος· και όχι ο κάθε άσχετος που ούτε ξέρει τι σημαίνει οικουμενισμός και αναμασάει τα ιδεολογήματα του καθενός. Και δεύτερον· είμαι σαράντα ένα χρόνια κληρικός, έχω επικοινωνήσει, συζητήσει και εξομολογήσει χιλιάδες ανθρώπους. Πάντα προσπαθώ να αφουγκράζομαι τις ανησυχίες και τα προβλήματα των ανθρώπων. Σας ομολογώ ότι το μόνο που δεν απασχολεί τους ανθρώπους είναι ο οικουμενισμός. Και ειδικά το ποίμνιο της Αργολίδος. Εκτός από ελάχιστους ανθρώπους που αρέσκονται να ψάχνουν για να ανακαλύψουν παντού εχθρούς και επίβουλους της Ορθοδοξίας. Είναι πάντα εύκολο να κολλήσουν την ετικέτα του οικουμενιστή και αιρετικού σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους. Είναι οι μόνοι αλάθητοι ερμηνευτές της Ορθοδοξίας και ας κατηγορούν τον πάπα για τ᾿ αλάθητο.
Ρωτήστε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο τυχαία στο δρόμο να σας πεί τι είναι οικουμενισμός, και θα δείτε να σας κοιτάει αμήχανα. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι ο ΕΝΦΙΑ, τα χρέη του, η ανεργία του, οι αρρώστιες του, τα παιδιά του. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς δεν ξέρουν να κάνουν καλά καλά το σταυρό τους. Δεν γνωρίζουν τι είναι εκκλησία, θεία κοινωνία, εξομολόγηση. Κατατρύχονται από δεισιδαιμονίες και προλήψεις. Ελάχιστοι έχουν ζωντανή σχέση με το Χριστό, με την εκκλησία. Το μόνο που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν είναι να … ξεματιάζουν.
Και σείς μου λέτε να ενημερώσω τον κόσμο για τον οικουμενισμό; Αυτό είναι το ποιμαντικό πρόβλημα;
Όταν είσαστε εν ενεργεία αξιωματικός θα το θυμάστε, για να είναι η μονάδα σας ετοιμοπόλεμη, εκτός από την εκπαίδευση των οπλιτών και την επάρκεια όπλων και πυρομαχικών, έπρεπε σε συνεργασία με το γραφείο επιχειρήσεων να γνωρίζετε καλά την τοπογραφία της περιοχής, για να είσαστε έτοιμοι σε ποιο έδαφος θα δίνατε τη μάχη, αν χρειαζόταν. Έτσι θυμάμαι ότι έκανε ο διοικητής μου. Έφευγε πρωί πρωί με το επιτελείο του για να κάνει μια χαρτογράφηση, μία αναγνώριση του εδάφους. Χωρίς αυτή την εξερεύνηση ακόμη και η καλύτερη μονάδα θα πάθαινε πανολεθρία, όπως κι ο Ναπολέων στη Ρωσία. Γιατί δεν είχε υπολογίσει το στρατηγό χειμώνα.
Έτσι γίνεται και στην ποιμαντική κ. Κ. τηρουμένων των αναλογιών. Ο Απόστολος Παύλος και οι άλλοι Απόστολοι, όταν έγραφαν τις επιστολές τους, απαντούσαν σε καίρια ερωτήματα και προβλήματα του ποιμνίου τους και όχι σε φαντασιώσεις. Αυτό έκαναν και όλοι οι άγιοι ποιμένες ανά τους αιώνες και αυτό μας κληροδότησαν.
Για το ποίμνιο λοιπόν της Αργολίδος ο κίνδυνος δεν είναι ο οικουμενισμός, αλλά η έλλειψη κατήχησης, η αδιαφορία των ανθρώπων για την εν Χριστώ ζωή, η αποξένωση των νέων παιδιών από την εκκλησία. Αυτό με απασχολεί και εκεί επικεντρώνω με τους ιερείς και συνεργάτες μας την ποιμαντική μας φροντίδα. (Κι επειδή κάποιοι ομοιδεάτες σας αμφισβητούν αυτή την αγωνία μου, αν και δεν μου αρέσει η διαφήμιση, θέλω να σας γνωρίσω ότι έχουν μοιραστεί δωρεάν αυτά τα τρία χρόνια σ᾿ όλο το λαό: δώδεκα χιλιάδες (12.000) Καινές Διαθήκες, είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) βιβλία για την μετάνοια, τριάντα χιλιάδες (30.000) παιδικά και νεανικά βιβλία στα παιδιά και τους νέους της Αργολίδος και τριακόσιες πενήντα χιλιάδες (350.000) κατηχητικά φυλλάδια σ᾿ όλη την Ιερά Μητρόπολη, μέχρι και το τελευταίο χωριό).
Ήμουν μαθητής ακόμη του Λυκείου όταν τότε ήταν και πάλι σε έξαρση ο οικουμενισμός. Κάποια γνωστά έντυπα των γνωστών κατευθύνσεων εκθείαζαν έναν ευλαβέστατο κατά τα άλλα Μητροπολίτη, ο οποίος στη μικρή και φτωχή Μητρόπολή του είχε κηρύξει τον πόλεμο κατά του οικουμενισμού. Περιόδευε τα χωριά και κήρυττε κατά του οικουμενισμού. Τον άκουγαν οι άνθρωποι και απορούσαν. Στις συζητήσεις μεταξύ τους έλεγαν: «καλός είναι ο Δεσπότης μας αλλά όλο για τον κομμουνισμό μας μιλάει!» Το αν οι άνθρωποι δεν ήξεραν να κάνουν το σταυρό τους, δεν ήξεραν τι σημαίνει εξομολόγηση, δεν τον ενδιέφερε. Το αν στην επαρχία του γίνονταν τόσες εκτρώσεις, το αν νέα παιδιά πέθαιναν με μία σύριγγα στο χέρι, δεν τον ενοχλούσε.
Πριν από λίγα χρόνια με επισκέφθηκε στο μοναστήρι ένας ηλικιωμένος Μητροπολίτης, ευλαβής και αυτός και με πολύ μικρή επαρχία, γεμάτος αγωνία μου είπε: “Τι θα κάνουμε με τον πάπα! Τι θα κάνουμε! Μεγάλος κίνδυνος!” Γέλασα. Επειδή είχα το θάρρος του είπα: “Σεβασμιώτατε στο τάδε χωριό κινδυνεύει ο μπάρμπα Κώστας και η κυρά Μελπωμένη από τον πάπα; Όσα χρόνια είσαστε εκεί, είδατε κανέναν να γίνει παπικός; Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα της επαρχίας σας;” Με κοίταζε με απορία. Αυτό το ερώτημα λοιπόν θέτω και σε σας. Πείτε μου έναν που κινδυνεύει από τον παπικό προσυλητισμό.
Και κάτι ακόμη. Υπερασπίζεστε ανθρώπους που καλούν το λαό σε αποτείχιση, δηλαδή σε σχίσμα. Σας ρωτώ: Αν ερχόταν κάποιος στη μονάδα σας και καλούσε τους στρατιώτες σε ανυπακοή, σε ανταρσία, τι θα κάνατε; Ούτε καν θα γράφατε εγκύκλιο. Θα ενεργοποιούσατε το 2ο γραφείο και όλα τα εσωτερικά δίκτυα ασφαλείας και θα τους στέλνατε στο στρατοδικείο. Ή δεν είναι έτσι; Εγώ δεν έστειλα ούτε την αστυνομία, ούτε πράκτορες. Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν η εγκύκλιος Αυτό μου υπαγόρευε η επισκοπική μου ευθύνη.
Κι έρχομαι σε σας π. Κ. Είδα για λίγο το βίντεο που κυκλοφορήσατε από τη συνάντηση του Ναυπλίου και σας άκουγα. Πράγματι ήλθα στο κελλί σας και μάλιστα αρκετές φορές. Ειλικρινά σας θαύμασα τότε. Όταν σας είδα να κουβαλάτε από τον αρσανά, τα οικοδομικά υλικά στους ώμους σας, δίχως τη βοήθεια υποζυγίου, και όταν είδα το ερειπωμένο κελλί να μεταμορφώνεται με τον κόπο σας σ᾿ ένα τόσο όμορφο κτίσμα, ειλικρινά δόξασα τον Θεό και παραδειγματίστηκα από τον αγώνα σας.
Δόξασα τον Θεό για το ότι υπάρχουν άνθρωποι που θυσιάζουν τη ζωή τους και επιλέγουν τη ζωή στην έρημο, σε τόπους απαράκλητους για να προσεύχονται για τη σωτηρία τους και για τη σωτηρία του κόσμου. Δυστυχώς φαίνεται ξεχάσατε την αποστολή σας. Αφήσατε το κελλί σας και χωρίς να σας το ζητήσει κανείς, χωρίς να σας καλέσει η εκκλησία, γυρίζετε ανά την Ελλάδα καλώντας το λαό σε σχίσμα. Όχι π. Κ. Δεν έχουμε ανάγκη τα διχαστικά σας κηρύγματα. Δεν είναι αυτό το διακόνημά σας μέσα στο σώμα της εκκλησίας. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι το κομποσχοίνι σας. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά σας στο σώμα της εκκλησίας. Αναρωτιέμαι, δεν πήρατε παράδειγμα από τον αγιασμένο γείτονά σας π. Εφραίμ Κατουνακιώτη; Τούτες τις μέρες γράφω τις εμπειρίες μου από το Άγιον Όρος. Σας μεταφέρω λοιπόν λίγες γραμμές από το βιβλίο που ετοιμάζεται για να δείτε και σείς αλλά και όλοι οι πιστοί πως σκέφτεται και πως ενεργεί ένας άγιος και διακριτικός μοναχός.
«Ήταν η εποχή που το Άγιο Όρος διχάστηκε. Ήθελαν οι μεν να διακόψουν το μνημόσυνο του Πατριάρχη. Πίεζαν φορτικά τον γέροντα να πάρει θέση. Ο γέροντας αρνιόταν. Και μας έλεγε: “Αχ παπά μου, έχει πέσει ένας πειρασμός στο Άγιον Όρος. Μ᾿ έχει πιάσει ένας φόβος! Έρχονται και μου λένε να μιλήσω. Τι να πω; Ποιος είμαι εγώ; Να τα βάλω με τον Πατριάρχη; Πατριάρχης είναι αυτός παιδί μου. Γι᾿ αυτό και ᾿γω το ᾿χω ρίξει στο κομποσχοινάκι μου. Παναγία μου μην αφήνεις το διάβολο να γελάει με μας τους καλογήρους. Εδώ είναι το περιβόλι σου, το μπαξεδάκι σου, είναι το δικό σου σπίτι. Σε λυπούμε, αλλά μην μας αφήνεις να γελάει ο διάβολος. Έχει χωριστεί η κοινότητα. Τι να σού πω παιδάκι μου. Δεν πλησιάζει ο ένας τον άλλον. Ο ένας χτυπάει τον άλλον. Δεν μπορώ να κοιμηθώ απ᾿ τη στεναχώρια μου. Τι να κάνουμε παιδί μου, βγήκαμε από τον παράδεισο και πέσαμε σε θρήνο, σε πολέμους και σκοτωμούς.”
Σ᾿ όσους του λένε να κάνει δήλωση, απαντάει “Πατέρες το σχίσμα είναι εύκολο. Η ένωσις είναι δύσκολη“.
Σκεφθήτε το λοιπόν αυτό το τελευταίο: “το σχίσμα είναι εύκολο. Η ένωσις είναι δύσκολη“.
Για να δικαιολογήσετε την έξοδό σας από το Άγιον Όρος, αναφερθήκατε στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και την ιεραποστολική του δράση. Ξεχνάτε βέβαια ή σκόπιμα αποσιωπάτε ότι αυτό το λογισμό του τον εξομολογήθηκε στους πνευματικούς, πήγε ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη να πάρει άδεια και ευλογία από τον Πατριάρχη και σε όποια επαρχία πήγαινε, έπαιρνε άδεια από τον τοπικό επίσκοπο. Και στα επτάνησα ακόμη που δεν υπήρχε επίσκοπος έπαιρνε άδεια από τον πρωτόπαπα. Εσείς είπατε ότι ρωτήσατε τρεις πνευματικούς. Ασφαλώς ομοιδεάτες σας. Αλήθεια δεν σας θύμισε κανείς τον φοβερό λόγο του αγίου Ιγνατίου «Ο λάθρα υπό του επισκόπου τι πράττων τω διαβόλω δουλεύει». Ποιος σας έδωσε την εντολή να ξεσηκώνετε τον κόσμο; Μου θυμίζετε το λόγο του Θεού προς τους ψευδοπροφήτες της Παλαιάς Διαθήκης: «Ποίος σας έδωσε την εντολή να κηρύττετε και να προφητεύτε;»Αν άκουσα καλά, άναφέρατε στην ομιλία σας ότι εξομολογείτε. Εύχομαι να μην άκουσα καλά. Αν είναι όμως αλήθεια, με ποιο δικαίωμα εξομολογείτε, από τη στιγμή που δεν είστε ούτε πνευματικός ούτε καν κληρικός;
Είπατε ακόμη στον κόσμο ότι θα έλθετε να με δείτε στο γραφείο μου. Πότε π. Κ; Κατόπιν εορτής; Για να πάρετε ετεροχρονισμένα άδεια να καλείτε το λαό σε αποτείχιση; Έχετε δεί κάποιον κληρικό να κάνει πρώτα το μυστήριο και μετά να παίρνει άδεια από τον επίσκοπο;
Όσο για σας π. Σάββα, φοβάμαι πως μετά την απομάκρυνσή σας από τη μονή της μετανοίας σας, έχετε χάσει κάθε μέτρο. Αν και πολλοί που σας γνωρίζουν, μου λένε ότι το είχατε χάσει πολύ πιο πριν. Φοβάμαι ότι έχετε ξεχάσει το “δι’ ο εξήλθες” του Αββά Αρσενίου. Φοβάμαι πως έχετε προσβληθή, όπως και πολλοί άλλοι ομοιδεάτες σας από το «σύνδρομο» του αγίου Μάρκου του Ευγενικού. Όχι πως φταίει ο άγιος Μάρκος. Τον άγιο Μάρκο τον τιμώ, τον σέβομαι και τον θαυμάζω (για να μην παρεξηγηθώ). Αλλά μιλώ για τις κακέκτυπες απομιμήσεις. Προσπαθείτε να αναδειχθήτε, λοιπόν, σε προστάτη της Ορθοδοξίας και καλείτε το λαό σε αποτείχιση. Έχετε συνειδητοποιήσει τι πάτε να κάνετε; Δεν βλέπετε τι γίνεται με τους ζηλωτές και λοιπούς αποσχισθέντες, που εν ονόματι της Ορθοδοξίας έγιναν πεντακόσια κομμάτια και ούτε μεταξύ τους δεν μιλούν; Δεν σας προβληματίζει ότι οι αγιορείτες ζηλωτές αλληλοτρώγονται και αλληλοϋβρίζονται; Δεν σας περνάει από το λογισμό το ερώτημα: μήπως τους εγκατέλειψε η χάρη του Θεού;
Και σείς μεν θέλετε να ηρωοποιηθήτε και να αναδειχθήτε σ᾿ ένα νέο Μάρκο Ευγενικό –κακέκτυπο βεβαίως. Όμως, δεν φοβάστε τον Θεό; Γιατί εκμεταλλεύεστε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ένα βαθύτατο σεβασμό στο ράσο και στην αγιορείτικη ιδιότητά σας;
Ο Χριστός λέει ότι το δέντρο θα το γνωρίσεις από τον καρπό. Κοιτάξτε τους ανθρώπους που σας περιβάλλουν με το άγριο βλέμμα και τον τζιχαντικού τύπου φανατισμό. Είναι αυτοί καρποί του Αγίου Πνεύματος, όπως τα περιγράφει ο Απόστολος Παύλος;
Πριν από δύο μήνες πήγα σε μία πόλη εδώ στην Αργολίδα να λειτουργήσω. Στο τέλος με πλησίασε μία άγνωστη σε μένα κυρία, που ούτε λίγο ούτε πολύ, μου δήλωσε μπροστά σε κόσμο ότι με εχθρεύεται και θυμώνει που με βλέπει. Κατάλαβα ότι η γυναίκα έχει πρόβλημα. Χαμογέλασα και το ᾿ριξα στο αστείο, προσπαθώντας να την αποενοχοποιήσω. Ούτε πειράχτηκα, ούτε έδωσα σημασία. Λίγες μέρες πριν, η ίδια κυρία βρέθηκε σ’ένα μοναστήρι και ο ιερέας βγήκε να διαβάσει την εγκύκλιο που είχαμε στείλει. Η κυρία αυτή βγήκε μπροστά αναιδέστατα και προσπάθησε να σταματήσει την ανάγνωση της εγκυκλίου. Επενέβησαν οι μοναχές και την έβγαλαν έξω. Δεν σεβάστηκε ούτε το χώρο, ούτε τη Θεία Λειτουργία, ούτε τον ιερέα, ούτε τη γερόντισσα. Και σας ρωτώ: Αυτό τον τύπο ορθοδόξου χριστιανού καλλιεργείτε; Λυπάμαι πολύ.
Δεύτερον, οι οπαδοί σας μου έστειλαν μία επιστολή την οποία ανέβασαν στο διαδίκτυο. Διαβάστε την λοιπόν:
«ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ ΙΟΥΔΑ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΥΠΟΚΡΙΤΗ “ΛΥΚΟΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ“ ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΑ ΝΕΚΤΑΡΙΕ, ΠΟΥ ΩΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΕΜΠΟΡΑΣ «ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟ ΘΡΟΝΟ ΣΟΥ» ΓΙΑΤΙ ΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΔΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΕΛΟ ΜΙΣΟΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ ΔΙΩΚΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ.»
Ακολουθούν δώδεκα(!) σελίδες σκέτο παραλήρημα, με κείμενα αγιογραφικά και πατερικά, ασύντακτα, ατάκτως εριμμένα που απορώ τι σχέση έχουν με το θέμα.
Και ξαναρωτώ: Τέτοιους χριστιανούς ορθοδόξους θέλετε να δημιουργήσετε; Μάλλον κάποιο λάθος έχετε κάνει, ή μάλλον λάθος τόπο διαλέξατε. Μήπως πρέπει να μετακομίσετε στο ISIS; Εδώ αδικείστε…
Λυπάμαι πολύ πατέρες μου. Αλλά αν ο Χριστός ήλθε για να δημιουργήσει τέτοιους μαθητές, συγχωρέστε με, καλύτερα να μην ερχόταν! Ευτυχώς όμως, δεν είναι έτσι.
Όσον αφορά την πανορθόδοξη σύνοδο ένα ερώτημα έχω να σας θέσω: Τόσοι αιώνες πέρασαν. Είναι τόσο μεγάλη αμαρτία, τόσο μεγάλος κίνδυνος να συναντηθούν επί το αυτό οι απανταχού της γης ορθόδοξοι ποιμένες και να κουβεντιάσουν μερικά θέματα; Δεν είμαστε ικανοί οι ορθόδοξοι ούτε μία πανορθόδοξη σύνοδο να πραγματοποιήσουμε; Κι έπειτα μιλάμε για συνοδικό σύστημα; Δίχως να μπαίνω σε επι μέρους θέματα, σε υπαρκτά ή όχι προβλήματα, σε λάθη ενδεχομένως που να έγιναν, προσωπικά ΄χαρηκα που επί τέλους οι κατά τόπους εκκλησίες συναντήθηκαν. Και αν μη τι άλλο γνωρίστηκαν, συζήτησαν, επικοινώνησαν. Και τίποτα άλλο να μην έγινε, τουλάχιστον έγινε αυτή η επικοινωνία. Συναντήθηκαν στο ποτήριο της ζωής. Λίγο είναι;
Το αν κάποιες εκκλησίες απείχαν, το ξέρετε πολύ καλά και είναι γνωστό τοις πάσι, ότι τα κίνητρα δεν ήταν τόσο … ορθόδοξα. Δεν ήταν θεολογικοί οι λόγοι, αλλά μάλλον γεωπολιτικοί και εθνικιστικοί. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο. Είναι πολύ εύκολο να κρύβουμε την ανεπάρκειά μας, τις ευτελείς σκοπιμότητές μας, τις μειονεξίες μας με το μανδύα της Ορθοδόξίας.
Προσωπικά αγαπητοί πατέρες σας συνιστώ να επιστρέψετε στη μονή της μετανοίας σας εν μετανοία. Θα προσφέρετε πολύ περισσότερα στην εκκλησία με το κομποσχοίνι σας παρά με τα λόγια σας, όπως έλεγαν και οι άγιοι των ημερών μας Παίσιος και Εφραίμ.
Είναι μεγάλος ο πειρασμός για έναν μοναχό και κληρικό η δημιουργία οπαδών και χειροκροτητών. Το μυαλό σαλεύει. Η πλάνη παραμονεύει. Και από την αμαρτία μπορεί κανείς να ξεφύγει, από την πλάνη ποτέ. Τελειώνω με κάτι που διάβασα και που θα πρέπει όλους να μας προβληματίσει.
Ήτανε λέει κάποτε ένας μεγάλος ασκητής που θέλησε ο διάβολος να τον κερδίσει. Έστειλε λοιπόν τον καλύτερο μαθητή του να εφαρμόσει πάνω του ότι είχε διδαχτεί. Έπιασε ο μαθητής να σκανδαλίζει τον γέροντα πρώτα με πειρασμούς γαστριμαργίας, μα δεν πέτυχε τίποτε· ύστερα πορνείας, μα και δω δεν κατάφερε τίποτα. Γι’ αυτό κατέφυγε στη φιλαργυρία -τίποτε· στη λύπη, στην οργή, τέλος στην ακηδία, αλλά ο ασκητής έμενε ακλόνητος. Έτσι ο μαθητής επέστρεψε άπραχτος στο δάσκαλό του: “Δεν μπορώ να πετύχω τίποτε μ’ αυτόν το Γέροντα”, παραδέχτηκε αποκαρδιωμένος. Ο διάβολος γέλασε με κείνο το σατανικό γέλιο που σπέρνει τον τρόμο σε όσους δεν κρατιούνται γερά από το χέρι του Θεού: “Είσαι νέος ακόμα και ξέχασες την πιο αποτελεσματική μέθοδο απ’ όλες, την κενοδοξία και την υπερηφάνεια! Γύρνα πίσω και φρόντισε να του δημιουργήσεις οπαδούς…
Και κάτι ακόμη: Είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι μαζί σας. Με τις ιδεοληψίες δεν έχει νόημα να ασχολείσαι. Έχουμε πολύ
σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε και ο χρόνος είναι τόσο σύντομος. Μπορείτε λοιπόν να συνεχίζετε να με βρίζετε και σείς και όποιος άλλος το επιθυμεί. Άλλωστε με την επιστολή μου αυτή σας έδωσα τόσο πλούσιο υλικό για να το επεξεργασθείτε, να ανακαλύψετε σε κάθε λέξη τις αντορθόδοξες η φιλοπαπικές μου θέσεις κλπ. Πιστεύω πως για αρκετούς μήνες όποιος το έχει διακόνημα και εργόχειρο, μπορεί να απασχολείται για να αποδείξει πως και ο Αργολίδος είναι ….. αιρεσιάρχης και ο,τι άλλο. Αναρωτηθείτε μόνο μήπως “το φως το εν σοι, σκότος εστί„
Με ευχές εν Χριστώ
† Ο Αργολίδος Νεκτάριος
Ναύπλιον 05 Οκτωβρίου 2016
