Ο Πειραιώς Σεραφείμ απαντά στον παπικό Νικόλαο Γασπαράκη

Επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» για το άρθρο του παπικού Νικόλαου Γασπαράκη

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της επιστολής….

Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά,

Εις την έγκριτον Εφημερίδα Σας φύλλον της 19/7/2013 εις την στήλη «Ελεύθερο Βήμα» σελ. 40, εδημοσιεύσατε άρθρον υπό τον τίτλο «Τα αρχαία, τα θρησκευτικά και ο φανατισμός» του Εντιμοτάτου κ. Νικ. Γασπαράκη, Δικηγόρου, πρ. Διευθυντού του Γραφείου Τύπου της Καθολικής Εκκλησίας, ο οποίος ανέφερε ότι «έχει ζήσει και ζεί βαθιά στο πετσί του το θρησκευτικό φανατισμό που εκπορεύεται από την επικρατούσα Εκκλησία και τις περί Αυτήν παραθρησκευτικές οργανώσεις», σε τέτοιο βαθμό συμπληρώνει η ελαχιστότητά μου που μόνο στον Πειραιά η θρησκευτική του παραδοχή έχει δύο ιδιόκτητα πλήρους εκπαιδεύσεως σχολικά συγκροτήματα δύο «μοναχικών» ρωμαιοκαθολικών ταγμάτων τα σχολεία Saint Paul και Janne d’ Ark και μάλιστα εις το ένα κατά παράβαση της κοινής λογικής και των συνεχών διαμαρτυριών μου, τον αγιασμό ενάρξεως του σχολικού έτους εις την Πρωτοβάθμιο Εκπαίδευσι τελεί Ρωμαιοκαθολικός θρησκευτικός λειτουργός παρ’ όλον που η συντριπτική πλειοψηφία τα τέσσερα πέμπτα των μαθητών ανήκουν εις την Ορθόδοξο Εκκλησία. Επιπροσθέτως εις την Αθήνα και επί της οδού Αχαρνών υψώνεται με θρασύτητα ο δούρειος ίππος της δήθεν διωκομένης Ρωμαιοκαθολικής θρησκευτικής κοινωνίας, ο ψευδορθόδοξος Ναός των δήθεν «ελληνορύθμων Καθολικών» της γνωστής και επαράτου Ουνίας.

Είναι εξόχως κωμικά τα όσα ισχυρίζεται ο κ. Γασπαράκης αντικρουόμενα από την καθημερινή πραγματικότητα, ο οποίος εν συνεχεία αναφερόμενος και εις το πρόσωπό μου σημειώνει «αδελφικώς»: «Καί τι να πεί κανείς για το μητροπολίτη Πειραιώς και τον συνεχώς εχθρικά και μισαλλόδοξα εκφερόμενο λόγο του. Όλα αυτά ως απόρροια της εναντίον των κανόνων της ηθικής και του χριστιανισμού διδασκομένων στην κατήχηση» (sic). Με αφορμή αυτές τις «ευγενείς» δηλώσεις του θα ήθελα δημοσία να τον ευχαριστήσω εκ βαθέων διότι καθυβρίζοντάς με «ως εκφέροντα συνεχώς εχθρικόν και μισαλλόδοξον λόγον, που είναι απόρροια των όσων εναντίον των κανόνων της ηθικής και του Χριστιανισμού έχω διδαχθεί» με αξιώνει να ατιμάζομαι υπέρ της δόξης και της αληθείας του αποκαλυφθέντος αιωνίου Θεού και υπέρ της δογματικής ακριβείας της αμωμήτου πίστεως, την οποίαν επί χίλια έτη διετήρει ανόθευτον και ακαινοτόμητον και το πάλαι ποτέ Πάνσεπτον Πατριαρχείον της παλαιάς Ρώμης και της Δύσεως, που από το 1054 μ.Χ. και εντεύθεν διέστρεψε το δόγμα, το πολίτευμα και το ήθος της αδιαιρέτου Εκκλησίας και κατεκρημνίσθη εις το βάραθρον πολυειδών αιρέσεων μεταβληθέν μάλιστα και εις κοσμικόν μόρφωμα, το κρατίδιον του Βατικανού.

Έχω υποβάλλει δημοσία ερωτήματα εις τον κ. Γασπαράκην, τα οποία έμειναν αναπάντητα προφανώς εκ λόγων δημοκρατικής του ευαισθησίας. Τα ερωτήματα ανεφέροντο εις τις παγκόσμιες διαμαρτυρίες ολοκλήρων κοινοβουλίων όπως του Ολλανδικού, του Ιρλανδικού και του Αυστραλιανού διά τα χιλιάδες ειδεχθή κακουργήματα παιδεραστίας Ρωμαιοκαθολικών θρησκευτικών λειτουργών καθώς και διά το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και τις διασυνδέσεις με την Κόζα Νόστρα των οικονομικών υπηρεσιών της αυτοτιτλοφορουμένης ως δήθεν Αγίας Έδρας, που απεκάλυψε η Ιταλική Δικαοσύνη. Επ’ αυτών μπορεί να αρθρώσει λόγον ο Εντιμότατος κ. Γασπαράκης διά να διακριβωθή εάν η Ρωμαιοκαθολική Κατήχηση διδάσκει τους κανόνες της ηθικής και του Χριστιανισμού;

Επειδή ο αγαπητός κ. Γασπαράκης δημοσία γνωματεύει ως «ειδικός» ότι «καλλιεργούμε την ψευδαίσθηση ότι μόνο η Ορθοδοξία κρύβει την μοναδική αλήθεια και ότι δήθεν αυτή είναι ο Χριστιανισμός» εισηγούμενος την ανάγκη μεταλλαγής του μαθήματος των Θρησκευτικών εις Θρησκειολογικό και τον χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους διά να μην ομιλούμεν ατερμόνως, θεωρητικώς προκαλώ δημοσία τον κ. Γασπαράκη να διενεργηθή ενώπιόν Σας αξιότιμε κ. Διευθυντά το πολύ απλό ακόλουθο «πείραμα». Να προσέλθη η αναξιότητά μου και εκ μέρους του κ. Γασπαράκη και της θρησκευτικής του παραδοχής ο προεστώς θρησκευτικός λειτουργός Αρχιεπίσκοπος των εν Αθήναις Καθολικών κ. Φώσκολος, να αντλήσετε νερό από την ιδία βρύση εις δύο μέρη και να τελέσωμε ενώπιόν Σας την ιεροπραξία του αγιασμού χωρίς βεβαίως ο εκλαμπρότατος κ. Φώσκολος να προσθέση αλάτι, εις το υπ’ αυτού αγιαζόμενο νερό. Εν συνεχεία να σφραγισθούν οι δύο αγιασμοί εις ασφαλές μέρος και μετά την πάροδο ενός μηνός να ανοιγούν διά να διαπιστωθή όχι λογικώς, αλλά υπερφυσικώς ποίος είναι ο αληθής Χριστιανισμός και ποίον ο αιώνος Θεός χαριτώνει διά των ακτίστων Αυτού ενεργειών. Ο Αγιασμός της Ορθοδόξου Εκκλησίας παρά την προφανή αναξιότητά μου θα ευωδιάζη άσηπος, ενώ της Ρωμαιοκαθολικής θρησκευτικής κοινωνίας χωρίς την πρόσθεση άλατος θα όζη φρικωδώς. Άλλη απάντησις δεν χρειάζεται να δοθή εις τον Εντιμότατον κ. Γασπαράκην, αφού απαντά ο Πανάγιος Θεός. Αναμένω όμως την θετική απάντησή του στην πρόσκλησή μου. Διά να μη θεωρηθή ως ευφυολόγημα η πρότασις μου υπενθυμίζω την εκ του βιβλίου των Βασιλειών παρόμοια ενέργεια του Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου.

Κατακλείων θα παρακαλούσα θερμώς τον Εντιμότατον κ. Γασπαράκην, επειδή εις την ιδικήν του κατακλείδα αποπειράται να προσθέσει ως επιχείρημα περί χωρισμού Ορθοδόξου Εκκλησίας και Πολιτείας ότι: «ο χωρισμός αυτός θα απέβαινε υπέρ της Εκκλησίας … άλλωστε οι οικονομικοί δείκτες της βαρέως πάσχουσας σήμερα χώρας μας θα ήταν πολύ ευνοικότεροι για το λαό», υπονοών ασφαλώς ότι θα διεκόπτετο η μισθοδοσία του Ορθοδόξου Κλήρου και θα «ελαφρύνετο» ο δημόσιος προϋπολογισμός να μας γνωρίση εάν κατά τας αρχάς δικαίου των κρατών δικαίου ανά την υφήλιο υφίσταται έννομος τάξις, η οποία έχει απαλλοτριώσει το 96% της περιουσίας ενός οργανισμού άνευ ανταλλάγματος διότι η μισθοδοσία του Ορθοδόξου Κλήρου δεν αποτελεί χαριστική ενέργεια του Ελληνικού Δημοσίου αλλά συμβατική του υποχρέωσι όπως απέδειξε πασιδήλως, σχετικώς προσφάτως το Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με την ακύρωσι του γνωστού Νόμου Τρίτση (Ν. 1700/1987).

Μετά τιμής,
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς  Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ