Να έρθουν πιο κοντά στον Χριστό και να αντιληφθούν το μεγάλο καλό που έκανε στην ανθρωπότητα με το θάνατό Του και τελικά την Ανάστασή Του καλεί όλους τους πιστούς ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος στο Πασχαλινό του μήνυμα.
Αναφέρει συγκεκριμένα:
«Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος».
Στον πανηγυρικό λόγο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου εις την λαμπροφόρον Ανάστασιν του Χριστού που θα διαβάσουμε τη νύχτα της Αναστάσεως, με πανηγυρικό τόνο ο άγιος μας δηλώνει τα παραπάνω.
Τι σημαίνει άραγε ; Μήπως αύριο δεν θα πεθάνουν άνθρωποι ; Μήπως ο πόνος, οι θλίψεις και το πένθος δεν θα είναι αύριο συνοδοιπόροι στη ζωή μας ;
Ασφαλώς αύριο και τα νοσοκομεία θα λειτουργούν και κηδείες θα γίνουν.
Εύλογο και το ερώτημα που ακολουθεί. Γιατί με τόση λαμπρότητα και βεβαιότητα η Εκκλησία σε τόνους πανηγυρικούς κηρύττει το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού ;
Άλλη η δύναμη του θανάτου πριν την Ανάσταση και άλλη μετά.
Η ζωή που χάρισε στους «εν τοις μνήμασι» είναι ζωή που βγαίνει μέσα από τα μνήματα. Η Εκκλησία πιστεύει στη ζωή, κηρύττει τη ζωή και είναι ταυτισμένη με την αλήθεια που είναι η Ανάσταση και η Ζωή.
Ο θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού είναι τελεσίδικες και οριστικές συνέπειες για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Το μυστήριο της Αναστάσεως άρχισε με τον Χριστό και θα τελειώσει με την ανάσταση όλων των ανθρώπων και την αφθαρτοποίηση όλης της δημιουργίας του Θεού. Γι’ αυτό πανηγυρίζουμε. Μετά Χριστόν και με τον Χριστό, βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τον θάνατο κάτω από το φως της Αναστάσεως, της ζωής και της αθανασίας.
Μετά την αμαρτία των πρωτοπλάστων μπήκε στον άνθρωπο ο θάνατος, ως ασθένεια που προήλθε από την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό. Η Εκκλησία διδάσκει ότι μετά την πτώση επήλθε ο πνευματικός θάνατος, ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό και ακολούθησε αργότερα ο σωματικός θάνατος.
Στο βιβλίο της Αποκάλυψης ο Ευαγγελιστής Ιωάννης κάνει λόγο για τον δεύτερο θάνατο. Τον πνευματικό. «Μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη ̇ επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν» (Αποκ. 20,6). Πρώτη ανάσταση είναι η χάρη που λαμβάνουμε κατά το άγιο βάπτισμα. Δεύτερη ανάσταση είναι η εκ νεκρών ανάσταση κατά τη δευτέρα παρουσία.
Η πτώση του Αδάμ προξένησε ασθένεια σ’ ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, ο σταυρός και η Ανάσταση του Υιού και Λόγου του Θεού, του νέου Αδάμ, θεράπευσε την ανθρώπινη φύση.
Οι Απόστολοι και οι Άγιοι μάρτυρες αποκαλούν τους εαυτούς τους «μάρτυρες της αναστάσεως» (Πραξ. 2,32) του Χριστού. Τόσο σπουδαία πίστευαν ότι είναι η αλήθεια της Αναστάσεως. Και πράγματι όσο γρήγορα η αλήθεια αυτή επιβεβαιώθηκε, τόσο γρήγορα επιβεβαιώθηκε και η αλήθεια όλων όσων ο Κύριός μας έπραξε και δίδαξε.
Όσο η αλήθεια της Αναστάσεως του Χριστού είναι σημαντική για την πίστη μας, άλλο τόσο η αλήθεια για την δική μας ανάσταση είναι σημαντική για την ζωή μας. Όταν ενστερνιστούμε αυτή την αλήθεια τότε και οι κανόνες για μια ζωή κατά Θεόν στερεώνονται μέσα μας.
Ο χριστιανός ζεί εν Χριστώ και κατά Χριστόν, τον μιμείται ακόμη και μετά τον θάνατό του, παρουσιάζοντας σε πολλές περιπτώσεις το άφθαρτο ένδυμα του σώματός του. Καθώς σιωπηλά τα οθόνια του Κυρίου επί του άδειου τάφου Του διακηρύσσουν την Ανάστασή Του, το ίδιο κάνει και το άφθαρτο λείψανο του αγίου που χαριτώθηκε – και τέτοια υπάρχουν πολλά – ανακαλώντας στη μνήμη μας την μελλοντική μας ανάσταση, όχι σαν κάτι άγνωστο σε μας, αλλά σαν κάτι που λόγω της απορροφήσεώς μας με τα γήινα συχνά λησμονούμε.
Τα πριν από τον τάφο και τα μετά δεν χωρίζονται αλλά συνδέονται. Δηλαδή ανάλογα με το πως θα ζήσει ο άνθρωπος σ’ αυτή τη ζωή θα είναι το πρόκριμα για το πως θα ζήσει στην άλλη την αιώνια. Η παρούσα ζωή είναι στάδιο αγωνιστικό απ’ το οποίο θα κριθεί η θέση μας στον άλλο κόσμο.
Μετά τον θάνατο του Χριστού, ο τάφος για τον άνθρωπο δεν είναι τόπος καταστροφής, αλλά τρόπος μεταμορφώσεως «ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται». Ο,τι ενταφιάσουμε στην υπακοή του Χριστού, δεν το χάνομε, αλλά το διασώζουμε αιώνια. Αυτή είναι η νίκη του Χριστού που μας προσφέρεται δωρεάν. Αυτήν την νίκη την κέρδισε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, μέσα στην ιστορία, για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και μείς οι πιστεύοντες σ’ Αυτόν και στην νίκη Του ψάλλουμε «Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας».
Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας. ΑΜΗΝ.
Μετά των Πασχαλίων Πατρικών ημών ευχών
διάπυρος προς τον Αναστάντα Κύριον
ευχέτης πάντων υμών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
-120x86.jpg)
