Στο ιστορικό και ασκητικό Μοναστήρι των Αγίων Πάντων της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, μέσα σε συγκινητικό και κατανυκτικό κλίμα, πραγματοποιήθηκε, το Σάββατο 2.1.2016, η μοναχική κουρά του ευλαβεστάτου νέου Ανδρέου Θεοδωράτου, πολιτικού μηχανικού και αποφοίτου της Θεολογίας, ο οποίος και μέχρι τώρα προσέφερε την διακονία του στον αμπελώνα της τοπικής Εκκλησίας, ως υπεύθυνος του νεανικού τομέα της Χριστιανικής Στέγης Πατρών και των Κατασκηνώσεων που λειτουργούν κάθε καλοκαίρι στην περιοχή της Ρίζας.
Ο Σεβασμιώτατος, εξέφρασε την βαθειά του συγκίνηση για την απόφαση του ως είρηται νέου να αφιερώση την ζωή του στο Θεό και να ενταχθή στην Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Τριταίας και τον επήνεσε γι’ αυτή του την πορεία αυταπαρνήσεως, η οποία δεν είναι απόφαση της στιγμής προερχομένη εκ τινος ενθουσιασμού ή άλλου τινός λόγου, αλλά είναι αποτέλεσμα ωρίμου σκέψεως ληφθείσα μετά από δοκιμασίαν πολλών ετών.
Στον νέο μοναχό, ο Σεβασμιώτατος άφησε το ίδιο όνομα «Ανδρέας», διότι είναι το όνομα του πανευφήμου και Πρωτοκλήτου των Αποστόλων, του ιδρυτού, προστάτου και εφόρου της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών και προς τον οποίον η περιώνυμος πόλις των Πατρών οφείλει τα πάντα.
Την κατά Θεόν ζωήν της, την πνευματική της υπόσταση και την εν τω κόσμω διακεκριμένην θέσιν και πορείαν της. Εξ’ άλλου ο Μοναχός Ανδρέας είναι ο πρώτος που εισέρχεται στην μοναστική πολιτεία κατά τα έτη της Αρχιερατείας του Σεβασμιωτάτου Χρυσοστόμου, αλλά και προ αυτού, φέρων εκ του βαπτίσματος το όνομα «Ανδρέας».
Αφού ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε πνευματικές νουθεσίες στον νεό Μοναχό, αναφέρθηκε στον ιερό θεσμό του Μοναχισμού, στις απαρχές και τις ρίζες του, στον σκοπό του, στον πνευματικό αγώνα των Μοναχών προς την θέωση, στο κύριο έργο τους που είναι η προσευχή και η νήψη και στη μεγίστη προσφορά του μοναχισμού διαχρονικά.
Ο Σεβασμιώτατος έκλεισε την ομιλία του με λόγους του Αγίου Σεραπίονος, ο οποίος με τρόπο βαθειά πνευματικό και βιωματικό αναφέρει για τον Μοναχισμό.
«Πόσο υπερέχει στην τιμή το άγιο σχήμα σας, ω Μοναχοί! Πόσο σπαυδαίο είναι το « επάγγελμα» που διαλέξατε. Δεν υπάρχουν λόγια να το εξυμνήση κάποιος.
Ω επάγγελμα που αγγίζεις τον ουρανό.
Ω επάγγελμα που συνδέεσαι με τον Θεό.
Ω επάγγελμα που μοιάζεις με αγγέλους.
Ω επάγγελμα που διασώζεις το κατ’ εικόνα.
Ω επάγγελμα που είσαι το πιο τίμιο στα μάτια του Θεού.
Ω επάγγελμα, μέσα από το οποίο σώζεται ο κόσμος.
Μακαρίζοντάς σας, ω Μοναχοί, θα μπορούσε επάξια να πη κάποιος: « Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ, οι πορευόμενοι εν τω νόμω Κυρίου…».
){kind=link}