Την Κυριακήν, 16ην /29ην Νοεμβρίου 2015, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η μνήμη του αγίου Ιερομάρτυρος Φιλουμένου του Αγιοταφίτου εις το Φρέαρ του Ιακώβ.
Ως γνωστόν, ο άγιος Ιερομάρτυς Φιλούμενος, εκ Κύπρου καταγόμενος, ήτο Αγιοταφίτης, υπηρετήσας εξ αρχής εις διαφόρους διακονίας, υπηρετών δε εις το προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ εις την Νεάπολιν της Σαμαρείας το 1979, εύρεν αυτόν παρά το χείλος του Φρέατος ο μαρτυρικός θάνατος παρά φανατικού Ισραηλινού. Το έτος 2009, αποφάσει της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, κατετάγη εις το αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της μνήμης αυτού ορισθείσης όπως εορτάζηται την 16ην Νοεμβρίου εκάστου έτους, ημέραν του μαρτυρίου αυτού.
Της εορτής και πανηγύρεως ταύτης και θείας Λειτουργίας εις το Φρέαρ και εις τον μεγαλοπρεπή ναόν της Αγίας Φωτεινής, τον υπό του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Ιουστίνου ανεγερθέντα, προεξήρξεν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Γέροντος Αρχιγραμματέως, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χμελνίσκυ και Περεγιεσλάβ κ. Αλεξάνδρου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ζάμπιας κ. Ιωακείμ, παρεπιδημούντος εκ της Εκκλησίας της Ουκρανίας, των Αρχιμανδριτών π. Καλλίστου και π.Λεοντίου και του Ιερομονάχου π. Κυριακού, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και του Ιεροδιακόνου π. Μάρκου, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη, ψαλλόντων δεξιά Ιεροψαλτών εξ Ελλάδος ελληνιστί και Ιεροψαλτών της Κοινότητος των ομόρων της Νεαπόλεως περιοχών αραβιστί αριστερά και μετέχοντος πολλού λαού εξ εντοπίων Ορθοδόξων της Νεαπόλεως και των ομόρων χωρών Ζαπάμπδε, Τουμπάς, Τουλκάρεμ και Ραφιδίων και προσκυνητών εξ Ελλάδος, Ρωσίας, Ουκρανίας και Ρουμανίας, πάντων ευλαβουμένων τον Άγιον Ιερομάρτυρα Φιλούμενον, τον εν εσχάτοις χρόνοις και παρά το Φρέαρ μαρτυρήσαντα.
Προς το ευλαβές εκκλησίασμα τούτο, το κοινωνήσαν των Αχράντων Μυστηρίων εις άφεσιν αμαρτιών, ζωήν αιώνιον και σωτηρίαν, εξεφώνησε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος, έχοντα ούτως ως έπεται ελληνιστί:
«Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς: Πας ος αν ομολογήση εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων και ο Υιός του ανθρώπου ομολογήσει εν Αυτώ έμπροσθεν των Αγγέλων του Θεού. Ο δε αρνησάμενός με ενώπιον των ανθρώπων, απαρνηθήσεται ενώπιον των Αγγέλων του Θεού» (Λουκ. 12, 8-9).
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Η μνήμη του αγίου Ιερομάρτυρος Φιλουμένου του Αγιοταφίτου συνήγαγε πάντας ημάς εις τον ιερόν τούτον τόπον του μαρτυρίου αυτού, δηλονότι εις τον τόπον του Φρέατος του Ιακώβ, αλλά και της Σαμαρείτιδος γυναικός, ένθα διά του αίματος αυτού ο άγιος Φιλούμενος ωμολόγησε μετά παρρησίας έμπροσθεν αλλοπίστων ανθρώπων ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος.
Την πίστιν ταύτην, την αληθινήν κηρύττει και ομολογεί η Εκκλησία των Ιεροσολύμων διά της διαφυλάξεως υπό του τάγματος της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος των Παναγίων Προσκυνημάτων, των μαρτυρούντων το μυστήριον της θείας Οικονομίας, αλλά και τα ανεξίτηλα σήμαντρα (τας σφραγίδας) της παρουσίας των Χριστιανών εν τη αγία Γη, τη Γη της Επαγγελίας.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός παραγγέλλει εις τους μαθητάς Του και συνεπώς εις πάντας τους Χριστιανούς, ότι και «ο Υιός του ανθρώπου ομολογήσει εν αυτοίς έμπροσθεν των αγγέλων του Θεού», κατά την μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Λουκά (12,8).
Κατά δε την μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Ματθαίου: «Πας ούν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς·». Η ομολογία αύτη κατά την ερμηνείαν του εγκρίτου Πατρός της Εκκλησίας Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, αναφέρεται εις τον καιρόν της τελικής κρίσεως, ένθα ο Υιός του Θεού καταβήσεται μετά των αγγέλων Τού εν τη δόξη του Πατρός Αυτού επί συντελεία του παρόντος αιώνος. Εκεί στεφανοί τον γνήσιον ομολογητήν.
Ο γνήσιος δε ομολογητής είναι αυτός ο οποίος υπήρξε θεράπων ( διάκονος ) φίλος και υιός του Θεού, ως διδάσκει και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγων: «Αυτοί οι ομολογηταί του Υιού του Θεού εγένοντο ναοί και καθαρά καταλύματα Αυτού». «Ούτοι ταμιεία Θεού και καθαρά γεγόνασι καταγώγια», «ενοικήσω γαρ εν αυτοίς», ο Θεός φησί «και εμπεριπατήσω και έσομαι αυτών Θεός» (Β’ Κορινθ. 6,16). Ότι λοιπόν «ψυχαί δικαίων εν χειρί Θεού και ου μη άψηται αυτών βάσανος», το λέγει η θεία Γραφή (Σοφ. Σολομ. 3,1). Διότι ο θάνατος των αγίων είναι μάλλον ύπνος παρά θάνατος. «Ο Θάνατος των αγίων ύπνος μάλλον εστι ή θάνατος» Ο Θεός είναι ζωή και φως και όσοι βρίσκονται στα χέρια του Θεού υπάρχουν στη ζωή και το φως «Ζωή γαρ εστιν ο Θεός και φως και οι εν χειρί Θεού όντες εν ζωή και φωτί υπάρχουσιν».
Εις τα χέρια του Θεού, «εν χειρί Θεού», δηλονότι κοινωνοί της αιωνίου ζωής και του θείου ανεσπέρου φωτός είναι οι συμμάρτυρες του αίματος του Χριστού, του Υιού του Θεού. Μεταξύ δε αυτών διακρίνεται ο σήμερον τιμώμενος άγιος Ιερομάρτυς Φιλούμενος, ο οποίος ως πιστός στρατιώτης του Χριστού έπιε το ποτήριον Αυτού ( του Χριστού ) και έλαβε το βάπτισμα του ζωοποιού θανάτου Αυτού ως κοινωνός των παθημάτων και της δόξης Αυτού.
Εις τούτο ακριβώς μας καλεί ο άγιος Ιερομάρτυς Φιλούμενος, δηλονότι εις την κοινωνίαν της δόξης του σταυρωθέντος και αναστάντος Χριστού διά στόματος του Αποστόλου Πέτρου λέγοντος:
«Αγαπητοί αδελφοί, εν σχέσει προς τους διωγμούς και τας θλίψεις σας, σας προτρέπω να μην παραξενεύησθε διά την πύρωσιν ( το κάψιμον) που σας προκαλούν αι θλίψεις, αι οποίαι γίνονται προς άσκησιν και δοκιμασίαν σας, σαν να σας συνέβαινε κάτι παράδοξον. Όχι, μη παραξενεύησθε, αλλ’ όσον συμμετέχετε εις τα παθήματα του Χριστού με τας θλίψεις και τους διωγμούς που υποφέρετε διά το όνομά Του, τόσον να χαίρητε, αλλά και να υπομένητε, διά να χαρήτε με αγαλλίασιν μεγάλην και κατά την φανέρωσιν της δόξης Του, που θα γίνη εις την δευτέραν Παρουσίαν Του», (Α’ Πετρ. 4,12-13).
Εξ άλλου, ο θείος Παύλος παραγγέλλει λέγων: «Αδελφοί, βλέπετε ούν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι», (Εφεσ. 5,15-16). Με άλλα λόγια, ο Απόστολος Παύλος μας υπενθυμίζει ότι ο καιρός, δηλαδή ο χρόνος εις τον οποίον ζώμεν, είναι ο καιρός της Εκκλησίας. Είναι ο καιρός, τον οποίον εγκαινίασε ο Θεός Λόγος ο Χριστός διά της ελεύσεώς Του δηλαδή της ενανθρωπήσεώς του. Αυτός δε ο της Εκκλησίας καιρός επεκτείνεται έως την ημέραν της ενδόξου Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Τούτο σημαίνει ότι διά της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου «πεπλήρωται ο καιρός και ήγγικεν η βασιλεία του Θεού», (Μαρκ. 1,15).
Την πραγματικότητα ταύτην, δηλονότι της ελεύσεως της βασιλείας του Θεού εν τω κόσμω την αντιλαμβάνονται μόνον αυτοί, οι οποίοι ζούν ευσυνειδήτως εντός της Εκκλησίας ως ενεργά μέλη του Σώματος του Χριστού. Διά τούτο και ο Απόστολος Παύλος κηρύττει λέγων: «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας», (Β’ Κορ.6,2).
Τούτον τον καιρόν τον ευπρόσδεκτον και την ημέραν της σωτηρίας εξηγόρασε δια της κατά Χριστόν βιοτής του και την επεσφράγισε διά του μαρτυρικού του αίματος ο νεομάρτυς της Εκκλησίας μας άγιος Φιλούμενος. Τούτον τον ιερόν καιρόν και εκκλησιαστικόν χρόνον καλούμεθα να εξαγοράσωμεν, δηλαδή να αξιοποιήσωμεν και ημείς, με την έναρξιν της αγίας νηστείας των μεγάλων εορτών της Γεννήσεως του Σωτήρος ημών Χριστού και των Αγίων Θεοφανείων.
Δεηθώμεν αγαπητοί μου του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού ιδία διά των πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και των ικεσιών των αγίων μαρτύρων Φωτεινής της Σαμαρείτιδος και Φιλουμένου του Νεοιερομάρτυρος, όπως καταστώμεν ικανοί της εξαγοράσεως του «ευπροσδέκοτυ καιρού και της ημέρας σωτηρίας», Β’ Κορ. 6,2, αναλογιζόμενοι πάντοτε ότι ο καιρός της παρούσης ζωής «συνεσταλμένος εστίν», ( Α’ Κορ. 7, 29). Αμήν.
Μετά την απόλυσιν της θείας Λειτουργίας ο ηγούμενος και ανακαινιστής της Μονής και ανεγείρας τον Ναόν Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος εδέχθη εις δεξίωσιν την Πατριαρχικήν Συνοδείαν εν συνεχεία δε τη μεσημβρία παρέθεσε τράπεζαν εις τον Μακαριώτατον και εις πολλούς εκ του εκκλησιάσματος μετά του Νομάρχου, Αρχηγού της Αστυνομίας και Δημαρχείας της περιοχής.
-120x86.jpg)
){kind=link}