Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας η 2η Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος για το τρέχον Ιεραποστολικό έτος. Στο πλαίσιο της γενικής θεματικής, που αφορά την ενημέρωση των Κληρικών για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας και την Ποιμαντική αντιμετώπισή τους, εξετάστηκε το μεγάλο ζήτημα της Μαγείας και του Νεοσατανισμού.
Πρώτος ομιλητής ήταν ο Αρχιμ. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου & Σιατίστης, με θέμα «Μαγεία και Νεοσατανισμός».
Ο π. Εφραίμ σημείωσε ότι ο διάβολος είναι φοβερό πνεύμα, εξαιτίας των μεθοδειών του. Αυτός βρίσκεται πίσω από την κάθε αμαρτία και επιδιώκει την καταστροφή του ανθρώπου. Αυτεξουσίως, όμως, δε μπορεί να ενεργήσει σε όσους ζουν κατά Χριστόν. Ο διάβολος πειράζει τον άνθρωπο με επιθυμίες πονηρές, που βυθίζουν στον όλεθρο, προς δική του ικανοποίηση. Ο Χριστός, με την ενανθρώπησή Του καταργεί τα έργα του διαβόλου.
Στη συνέχεια, επεσήμανε ότι πολλοί άνθρωποι, δυστυχώς και Χριστιανοί, καταφεύγουν σε μαγικές πρακτικές, επιδιώκοντας πρόσκαιρες επιτυχίες, έρωτες, εκδίκηση κ. άλ. Κατέγραψε δε πλήθος μαγικών – ειδωλολατρικών εκφράσεων της εποχής μας και πολλά είδη μάγων, όπως: εγγαστρίμυθοι, ηπατοσκόποι, δεισιδαίμονες, πυροβάτες, βάσκανοι, ενορατικοί, φαρμακοί, οιωνοσκόποι, ονειρομάντεις, πνευματιστές ή νεκρομάντεις, μάντεις, εκατόνταρχοι, νεφοδιώκτες, γητευτές, φυλακτήριοι, λευκοί μάγοι, επαοιδοί, αστρολόγοι, κλείδονες. Παρατήρησε, επίσης, ότι μαγικά – σατανιστικά στοιχεία απαντώνται σε διάφορα θρησκεύματα, όπως το Ισλάμ, ο Ινδουισμός, ο Βουδισμός κ. άλ. Και κατέληξε ως εξής: «Όταν ο Ορθόδοξος Χριστιανός ζει την πίστη του, συμμετέχει στα Μυστήρια της Εκκλησίας, νηστεύει, προσεύχεται, εξομολογείται, κυρίως δε όταν κοινωνεί, ύστερα από την κατά δύναμιν προετοιμασία, καθίσταται απρόσβλητος απ’ όλες τις δαιμονικές επιβουλές. Η Θεία Λειτουργία, πρωτίστως, είναι η καρδιά που στέλνει το ζωογόνο Σώμα και Αίμα του Κυρίου σε όλα τα μέλη. Όταν η ζωή του Χριστού φανερώνεται στη δική μας ζωή, νικά τον θάνατο, τη σάρκα, τον κόσμο και το διάβολο με όλα τα τάγματά του».
Επόμενος ομιλητής ήταν ο Αρχιμ. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος, αδελφός της Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού Πρεβέζης, με θέμα «Η αντιμετώπιση της Μαγείας από την Εκκλησία».
Αρχικώς, ο ομιλητής αναφέρθηκε στην φύση των δαιμόνων: «είναι «νόες», «νοερές ουσίες», πανέξυπνοι και πανεπιστήμονες, μόνο που με την πτώση τους, από φωτεινοί νόες έγιναν σκοτεινοί. Και έτσι διέστρεψαν την εξυπνάδα τους και την επιστημοσύνη τους σε σκοτεινά νοήματα και ύπουλες μεθοδείες…». Στη συνέχεια, επεσήμανε την ανάγκη συνεργασίας πνευματικών και ψυχιάτρων, αλλά και την γνώση στοιχείων ψυχιατρικής εκ μέρους των πνευματικών, με σκοπό τον διαχωρισμό των ψυχιατρικών παθήσεων από τις δαιμονικές ενέργειες. «Το πρόβλημα είναι», όπως παρατήρησε, «η εκ μέρους των επιστημόνων αμφισβήτηση της ύπαρξης και ενέργειας των δαιμόνων».
Αναφερόμενος στην αντιμετώπιση της μαγείας επεσήμανε ότι «αυτό το όντως δύσκολο ποιμαντικό έργο, το μπερδεύουν ακόμη περισσότερο κάποιες νοσηρές τάσεις, συχνά εμφανιζόμενες μεταξύ ποιμένων και ποιμενομένων, όπως είναι: η θαυματολαγνεία, ο οραματολαγνεία και η χαρισματολαγνεία. Αυτού του είδους οι λαγνείες ενισχύουν την μαγική αντίληψη για το έργο της Εκκλησίας και ως εκ τούτου αποτελούν αποβλητέα καρκινώματα…»
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε ο ομιλητής στην κακή και επικίνδυνη χρήση των εξορκισμών, που μπορεί να καταστεί καταστροφική και παρατήρησε ότι «ο άνθρωπος που νομίζει ή που όντως του κάνανε μάγια, έχει βουλιάξει σε αρκετές πλάνες, που πρέπει – με σωστό ποιμαντικό τρόπο – να του επισημάνουμε και να του διορθώσουμε. Η άγνοια, η παραπληροφόρηση και συσσωρευμένες προλήψεις τον έχουν αποπροσανατολίσει από την αλήθεια για τον Θεό και για την Εκκλησία. Δεν είναι στην ουσία «ορθόδοξος», έστω κι αν κάθε χρόνο κάνει αρτοκλασία στη γιορτή του, και δυό φορές το χρόνο κοινωνάει «για το καλό» ή … άντε, νηστεύει και την μισή Μ. Εβδομάδα! Είναι βαθιά «νυχτωμένος» και κινδυνεύει – στην καλύτερη περίπτωση – να βαλτώσει σε μια άχρωμη και άοσμη θρησκευτικότητα γεμάτη φόβους και ψευδαισθήσεις…».
Στη συνέχεια ο π. Βαρνάβας επεσήμανε την ανάγκη αναίρεσης της μαγικής αντίληψης για την Εκκλησία: «είναι εγκληματικό, έναν άνθρωπο που έχει δηλητηριαστεί από αυτή την αντίληψη, να τον αφήσουμε να πιστεύει ότι, φορώντας ένα σταυρό ή πίνοντας ένα μπουκάλι αγιασμό, όλα θα πάνε καλά. Χρειάζεται πρώτα να του επισημάνουμε τις πόρτες εισόδου των δαιμόνων και να τον μάθουμε πώς κλείνουν αυτές και πώς ανοίγει η θύρα ελέους του Θεού. Και πάνω από όλα να τον βοηθήσουμε να καταλάβει ότι για να κλείσουν οι μεν και για να ανοίξει η δε, χρειάζεται δουλειά όχι μόνο από τους παπάδες αλλά και εκ μέρους του…»
Ο ομιλητής ολοκλήρωσε αναφερόμενος στις προϋποθέσεις της σωστής χρήσης των αγιαστικών μέσων της Εκκλησίας για την αντιμετώπιση των δαιμονικών ενεργειών, «που είναι η συνειδητή ένταξη στο Σώμα της Εκκλησίας και η εν γνησία ταπεινώσει άσκηση και εργασία των θείων εντολών. Χωρίς την ταπείνωση την οποία διασφαλίζει η υγιής υπακοή σε πνευματικό οδηγό, ακόμα και οι μεγαλύτερες ασκήσεις, ακόμα και η καθημερινή Θεία Μετάληψη, καταντούν μέσα αυτοδικαίωσης, έπαρσης και τελικά απωλείας. «Εις κρίμα και κατάκριμα»!
Ακολούθησε διεξοδικός διάλογος και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο.
){kind=link}