Ωσαννά ή Σταυρωθήτω

του Αρχιμανδρίτης Βαρνάβα Λαμπρόπουλου

Στο 14ο κεφάλαιο των Πράξεων διαβάζομε για την επίσκεψη των αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα στα Λύστρα της Λυκαονίας.

Εκεί ο απόστολος Παύλος θεράπευσε έναν εκ γενετής παράλυτο. Αυτό το θαύμα προκάλεσε τέτοια εντύπωση στους ειδωλολάτρες κατοίκους των Λύστρων, ώστε … τους πήραν τους αποστόλους για θεούς! Καί ετοιμάστηκαν να τους προσφέρουν θυσία!

Μόλις και μετά βίας κατάφερε να τους καθησυχάσει ο απόστολος Παύλος και να τους πείσει ότι δεν είναι θεοί αλλά άνθρωποι· και ότι, γι’ αυτό ακριβώς ήλθαν στην πόλη τους: για να τους βοηθήσουν να εγκαταλείψουν τους ψεύτικους θεούς και να στραφούν στον ένα και μόνο αληθινό Θεό.

Δεν πέρασαν όμως πολλές ημέρες και… από τα «ωσαννά» το γύρισαν στο «σταυρωθήτω»! Ήλθαν από την Αντιόχεια και το Ικόνιο μερικοί Ιουδαίοι και συκοφάντησαν τους αποστόλους. Καί κατάφεραν να παρασύρουν τους κατοίκους των Λύστρων στο να λιθοβολήσουν τον Παύλο! Καί να τον πετάξουν σχεδόν μισοπεθαμένο έξω από την πόλη…

* * *
Πρόκειται για ένα τυπικό περιστατικό, που δείχνει πόσο τρεπτός και ευμετάβολος είναι ο άνθρωπος. Καί μάλιστα ο άνθρωπος της «επιφάνειας»· ο ρηχός άνθρωπος. Ο άνθρωπος, που κρίνει με βάση μόνο τα εξωτερικά. Καί πόσο εύκολα «μετακινείται» από την θέση, όπου πίστευε όταν θα μένει για πάντα ασάλευτος!

Αυτή η αρρώστεια δείχνει ότι η πίστη ενός τέτοιου ανθρώπου

• δεν έχει ρίζες·

• στηρίζεται μόνο σε συναισθηματικές εξάρσεις·

• λειτουργεί μόνο σαν εγωιστικό βόλεμα·

• υπακούει στα κέφια του πλήθους, της μάζας. Καί έτσι και αλλάξει λίγο κατεύθυνση ο «άνεμος», ο άνθρωπος γίνεται Ο.Φ.Α. (όπου φυσάει ο άνεμος).

* * *
Ο Χριστός, λέγοντας «τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη», μας αποκαλύπτει την αιτία αυτής της αρρώστειας και συγχρόνως την θεραπεία της. Λέει ο Χριστός:

«Από την μια με φωνάζετε ‘Κύριε, Κύριε’ και από την άλλη δεν τηρείτε αυτά που σας λέω. Καί ξέρετε με ποιόν μοιάζει, εκείνος που ακούει τα λόγια μου και δεν τα εφαρμόζει; Μοιάζει με εκείνον που έχτισε το σπίτι του πάνω στην άμμο, χωρίς θεμέλια. Καί μόλις έπεσαν ποτάμι τα νερά επάνω του, γκρεμίστηκε το σπίτι.

Ενώ εκείνος που ακούει τα λόγια μου και τα εφαρμόζει, μοιάζει με εκείνον που – για να χτίσει το σπίτι του – έσκαψε βαθειά και έβαλε τα θεμέλια πάνω σε βράχο. Έτσι όταν έγινε πλημμύρα και έπεσαν τα νερά σαν ποτάμι πάνω στο σπίτι, δεν μπόρεσαν να το σαλέψουν. Γιατί είχε θεμελιωθή πάνω στον βράχο» (Λουκ. 6, 46-49).

* * *
Με άλλα λόγια:

Η γνήσια πίστη δεν στηρίζεται σε επιφανειακές εντυπώσεις και σε επιπόλαιους ενθουσιασμούς. Θεμελιώνεται στην δυναμική μετάνοια. Στην σταθερή αλλαγή πορείας. Στην σταθερή και συνειδητή υπακοή στα λόγια του Θεού.

Αν δεν «κολλήσει η βελόνα» στο «γενηθήτω το θέλημά Σου», αν δεν επιμένουμε στο να συμμορφώνουμε συνεχώς το θέλημά μας με το δικό Του ΑΓΙΟ και ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟ θέλημα, το «σπίτι» μας πάντα θα κινδυνεύει να παρασυρθή από τα «νερά» της κάθε εποχιακής μπόρας και καταιγίδας. Καί έτσι, εύκολα θα πέφτουμε από το «ωσαννά» στο «σταυρωθήτω»…