Σχόλιο στην παραβολή των Δέκα Παρθένων

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Αν και οι σύγχρονες περιρρέουσες παραστάσεις δεν βοηθούν στην κατανόηση της παραβολής των δέκα παρθένων, όπως εύστοχα τη διηγήθηκε για τους ανθρώπους της εποχής του ο Κύριος, η ουσία του νοήματος της παραβολής παραμένει πάντα επίκαιρη και ουσιαστική.

Η ουσία βρίσκεται στον ερχομό της βασιλείας του Θεού που θα είναι όμοιος με ό,τι έγινε με δέκα κοπέλλες, σύμφωνα με την παραβολή, οι οποίες, «αφού πήραν τα λυχνάρια τους, βγήκαν να προϋπαντήσουν το γαμπρό. Oμως πέντε οι απ’ αυτές ήταν μυαλωμένες και οι πέντε άμυαλες. Oι άμυαλες λοιπόν, ενώ πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι. Oι μυαλωμένες, όμως, πήραν λάδι στα δοχεία τους μαζί με τα λυχνάρια τους. Kι επειδή ο γαμπρός αργούσε να έρθει, νύσταξαν όλες και κοιμόνταν. Kι εκεί στα μεσάνυχτα, ακούστηκε μια δυνατή φωνή: Nάτος ο γαμπρός! Έρχεται! Bγήτε να τον προϋπαντήσετε! Tότε σηκώθηκαν όλες εκείνες οι παρθένες και ετοίμασαν τα λυχνάρια τους. Kαι οι άμυαλες είπαν στις μυαλωμένες:

Δώστε μας από το λάδι σας, γιατί τα λυχνάρια μας σβήνουν. Aλλ’ οι μυαλωμένες απάντησαν: Ίσως δε φτάσει και για μας και για σας. Γι’ αυτό πηγαίνετε καλύτερα σ’ αυτούς που πουλάνε και αγοράστε για σας. Mα καθώς εκείνες πήγαιναν να αγοράσουν, ήρθε ο γαμπρός και οι έτοιμες μπήκαν μαζί του στους γάμους και η πόρτα έκλεισε. Έρχονται ύστερα και οι υπόλοιπες παρθένες λέγοντας: Kύριε, κύριε, άνοιξέ μας. Aλλ’ εκείνος αποκρίθηκε: Πραγματικά, σας λέω, δε σας γνωρίζω». (Ματθ. 25, 1- 12). Και καταλήγει ο Κύριος με την προτροπή: «Αγρυπνάτε, λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα που θα έρθει ο Υιός του Ανθρώπου» (Ματθ.25,13).

Η «αγρυπνία», δηλαδή η εγρήγορση, είναι γνώρισμα του σοφού ανθρώπου που γνωρίζει πως τίποτε στον κόσμο αυτό δεν είναι μόνιμο και πως άλλοι μετά από εμάς θα έλθουν όπως και εμείς διαδεχθήκαμε άλλους. Μια κατάσταση του νου και της καρδίας που αφουγκράζεται τα ερχόμενα, γι’ αυτό και ετοιμάζεται χωρίς το άγχος και την αγωνία που σκοτώνουν τις δυνάμεις της ψυχής.

Ο ερχομός του Υιού του Ανθρώπου σηματοδοτεί τη Δευτέρα Παρουσία, όπου θα κυριαρχήσει η αφθαρσία του σύμπαντος κόσμου, η ανάσταση και αφθαρτοποίηση των σωμάτων, η χαρά, η δικαιοσύνη, η ενότητα, ο τελικός ερχομός της Βασιλείας του Θεού . Γι’ αυτό οι χριστιανοί ζουν μ’ αυτή την ελπίδα και προσμονή και προσευχή «έρχου, Κύριε, έρχου ταχύ».

Αν η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μάς φέρνει στο τέλος της ιστορίας του κόσμου, ο θάνατος του καθενός μας μάς φέρνει στο τέλος της προσωπικής μας ιστορίας. Η εγρήγορση γι’ αυτό το τέλος καθίσταται αναγκαία ως ετοιμασία για συνάντηση με το Νυμφίο Χριστό. Όχι με την έννοια της απάρνησης των υλικών αγαθών, αλλά τη μη προσκόλληση σε ό,τι θα μας στερήσει της χαρά της συνάντησης.

Προχωρώντας σταδιακά, κατά την Αγία Εβδομάδα, προς το Πάσχα, την εορτή των εορτών, όπου γίνεται η πρόγευση της 8ης ημέρας, η Εκκλησία μας προβάλλει την παραβολή των δέκα παρθένων ως υπόμνηση της αναγκαιότητας για εγρήγορση.

Όσοι στον κόσμο αυτό αισθάνονται σαν σπίτι τους, πιστεύοντας στη μονιμότητά του, ευρίσκονται σε φανερή πλάνη.

Κι όσοι πορεύονται στη ζωή ως ταξιδιώτες αναζητώντας στην καρδιά τους την Άνω Ιερουσαλήμ ευρίσκονται στην οδό του Κυρίου. Γι’ αυτό και μπορούν να βαδίζουν με την ελπίδα που ζωογονεί και την πίστη που βεβαιώνει πως τη Μεγάλη Παρασκευή των παθών ακολουθεί η ένδοξη Ανάσταση.