Ο ουρανογείτων Άθως

Κρυσταλλωμένε Άθωνα! το ύψος σου θαυμάζω,

και βλέπων σε την δεξιάν του πλάστου σου δοξάζω.

Το φως λαμβάνει τ’ ουρανού, η κορυφή σου πρώτη,

και εις του Άδου φθάνουσιν οι πόδες σου τα σκότη.

Διάδημ’ αδαμάντινον το μέτωπόν σου στέφει,

τα δάση έχεις ζώνην σου και κόμην σου τα νέφη.

Καθώς ο πρώτος άνθρωπος της κτίσεως αρχαίος,

συ πρώτος έλαβες ζωήν και θέλεις τελευταίος

προσφέρει τον αυχένα σου στον αιμοβόρον χρόνον.

Να τρέχη βλέπεις υπό σε η κόνις των αιώνων,

κατακλυσμός δεν έλουσε το μέγα μέτωπόν σου,

ασπάζεται η θάλασσα τας άκρας των ποδών σου.

Στίχοι του Παναγ. Σούτσου
από τον «Οδοιπόρο»