Η προσευχή για τους κεκοιμημένους βοηθά

Ήταν στον Άγιο Παύλο ένα γεροντάκι ονόματι Κωνστάντιος από την Κεφαλλονιά˙ ήταν κι ένα άλλο Γεροντάκι, Κεφαλλονίτης κι αυτός, από το Πυργί, που λεγόταν Δημήτριος και η μητέρα του Μαρία.

Κάποτε έλαβε ένα γράμμα ότι η μητέρα του εκοιμήθη. Δεν είχαν τηλέφωνα τότε.

Πάει λοιπόν στον π. Κωνστάντιο και του λέει:

– Γερο-Κωνστάντιε, σε θερμοπαρακαλώ, κάνε ένα κομποσχοινάκι, ένα σαραντάρι (δηλ. σαράντα μέρες) για την μητέρα μου.

– Θα κάνω, λέει, να’ ναι ευλογημένο. Ήταν αγωνιστής, όλη νύχτα τραβούσε κομποσχοίνι.

Όταν συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες εκεί που καθόταν και έκανε το κομποσχοινάκι λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τη δούλη σου Μαρία», βλέπει μία γυναίκα να μπαίνει στο κελί του (ήταν η κεκοιμημένη Μαρία) και του λέει με ευγένεια πολλή:

– Ευλογείτε, Γέροντα.
– Ο Κύριος. Πού βρέθηκες εσύ εδώ πέρα;
– Μην ταράζεσαι Γέροντα, γιατί ο Θεός με έστειλε να’ ρθώ.
– Και τι θέλεις;
– Δε θέλω τίποτε, αλλά ήρθα να σε ευχαριστήσω διότι αυτά τα κομποσχοινάκια που μου έκανες, πολύ με ωφέλησαν και βρήκε ανάπαυση η ψυχή μου. Σε ευχαριστώ. Γέροντά μου, σε ευχαριστώ, και εξαφανίστηκε.

Γιά λογισμό υπερηφάνειας δαιμονίστηκε

Ο γερο-Αγάπιος ο Καυσοκαλυβίτης ήρθε 20 ετών για μοναχός και εκοιμήθη 90. Ουδέποτε βγήκε από το Άγιον Όρος. Αν και ήταν ασθενικός και υπέφερε, όμως έκανε υπομονή. Ήταν άκρως νηστευτής και νηπτικός. Πολεμούσε με τους δαίμονες που του παρουσιάζονταν φανερά, και τους έβλεπε. Κάποτε είχε αγρυπνία στο Κυριακό και αυτός δεν το ήξερε. Όλη τη νύχτα δεινοπάθησε παλεύοντας με τους δαίμονες.

Κάποτε του πέρασε ένας λογισμός υπερήφανος, «άραγε κάνουν οι άλλοι πατέρες τόση άσκηση και προσευχή;». Δέχτηκε δυστυχώς τον λογισμό. Όμως, για να τον θεραπεύσει ο Θεός, επέτρεψε και δαιμονίστηκε και έκανε παλαβά πράγματα.

Οι πατέρες τον έκλεισαν στον πύργο της Λαύρας. Σε μια αγρυπνία των Αρχαγγέλων βγήκε ο εφημέριος, όπως συνήθως, στην Ωραία Πύλη και είπε στους πατέρες να κάνουν κομποσχοίνι για το γερο-Αγάπιο.

Την ίδια ώρα εμφανίστηκε στο γερο-Αγάπιο ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και έδιωξε το δαιμόνιο. Όταν το πρωί ο διακονητής του πήγε το φαγητό, του είπε ήρεμα ο γερο-Αγάπιος: «Αυτή τη νύχτα ήρθε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και με έκανε καλά». Τον άφησαν ελεύθερο και συνέχισε τους αγώνες του, αλλά τώρα με πραγματική ταπείνωση.

Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση
Εκδόσεις
Ιερόν Ησυχαστήριον
«Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος