Γιορτάζουμε σήμερα 13 Ιουλίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Στεφάνου, του Σαββαΐτου.
Ανεψιός του Ιωάννου Δαμάσκηνου ο Στέφανος, γεννήθηκε στη Δαμασκό το 725 μ.Χ. Τον πατέρα του έλεγαν Θεόδωρο Μανσούρ και ήταν αδελφός του Ιωάννου Δαμάσκηνου.
Σε ηλικία δέκα ετών, ο Στέφανος εισήχθη από το θείο του στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, όπου για 15 χρόνια εκπαιδεύτηκε πολύ καλά στη μοναχική ζωή. Μετά το θάνατο του θείου του, αποσύρθηκε στην έρημο και εντρυφούσε ακόμα περισσότερο στη μελέτη του λόγου του Θεού. Εκεί ασχολήθηκε και με την ποίηση, στην οποία διακρίθηκε και αναδείχθηκε ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της Εκκλησίας μας.
Ο Στέφανος, ότι δημιουργούσε με το ταλέντο που του έδωσε ο Θεός, το αφιέρωνε στη δόξα του Θεού και όχι στο θαυμασμό των ανθρώπων. Διότι τον ενέπνεαν τα λόγια της Αγίας Γραφής, που λένε: «Παν ότι αν ποιήτε εν λόγω η εν έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού, ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί δι’ αυτού» (Προς Κολασσαείς, γ’ 17).
Δηλαδή, κάθε τι που κάνετε με λόγο ή με έργο, όλα να τα πράττετε για να αρέσετε στον Κύριο Ιησού και για τη δόξα Του, ευχαριστούντες μέσω Αυτού το Θεό και Πατέρα, που τόσο πολύ μας αγάπησε.
Ο Στέφανος, αφού κόσμησε την Εκκλησία με τα ποιήματα του, πέθανε ειρηνικά το 794 μ.Χ. (κατά άλλους το 807 μ.Χ.).
Η μνήμη του Οσίου Στεφάνου επαναλαμβάνεται και στις 28 Οκτωβρίου. Για ποιόν λόγο υπάρχει διπλή μνημόνευση του Οσίου Στεφάνου, δεν γνωρίζουμε. Ίσως σήμερα να εορτάζουμε την Ανακομιδή των λειψάνων του Οσίου και στις 28 Οκτωβρίου την κυρίως μνήμη του.
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Απολυτίκιο:
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον στεφάνωμα, την αρετήν εσχηκώς, λαμπρώς εστεφάνωσας, την Εκκλησίαν Χριστού, εν λόγοις και πράξεσι, συ γαρ ως ιεράρχης, και σοφός θεηγόρος, θείων ασμάτων λύρα, Πάτερ Στέφανε ώφθης, διό ταίς σαίς φαιδρότησιν, ημάς στεφάνωσαν.
Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός
{youtube}6w_SpEimEdc{/youtube}
Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή
