Το « Γεροντικό», είναι ένα από τ’ αγαπημένα μου βιβλία, γιατί η πνευματικότητα και η σοφία των ασκητών Πατέρων είναι διάσπαρτη, μέσα σ’ αυτό…
Πρόσφατα στην ενορία μου ,στο κήρυγμα της Κυριακής απ’ τον εφημέριο, έγινε μια αναφορά με τίτλο « τα άσπρα και τα μαύρα πουλιά»…
Κάποτε λοιπόν σ’ ένα μοναστήρι, αξιοζήλευτο για την αγάπη που είχαν κυρίως οι Πατέρες, ο «αιώνιος πτερνιστής» και πολέμιος της αρετής ζήτησε άδεια απ’ τον Δημιουργό-Θεό, να «φέρει βόλτα» και να κάνει άνω-κάτω, εκείνο το πνευματικό εργαστήρι.
Σκέφτηκε λοιπόν το εξής τέχνασμα: Κάποια μέρα που η φύσις ήταν γαλήνια κι ο ουρανός καθάριος, απ’ τα σύννεφα του φθινοπώρου, έστειλε ένα σμήνος πουλιά να πετούν και να γυροφέρνουν πάνω απ’ το μοναστήρι.
Οι μοναχοί εκείνη την ώρα βρίσκονταν σε στιγμές ανάπαυλας κι εκεί που «τραβούσαν» το ευλογημένο κομποσχοινάκι τους, μές στην καταπράσινη κι ολόφυτη από τριανταφυλλιές αυλή τους, άρχισαν να τα καμαρώνουν και να λένε μεταξύ τους:
– Ε, αδελφέ κοίταξε μια όμορφη παρέα που μας έστειλε ο Θεός σήμερα! Κοίταξε το χρώμα τους πόσο λευκά είναι, μοιάζουν με περιστέρια!
Οι άλλοι μισοί όμως, δεν καταλάβαιναν γιατί τους έλεγαν πως είναι άσπρα τα πουλιά γιατί σ’ αυτούς, ο «μισόκαλος» τα παρουσίαζε μαύρα!
Κι έτσι γι’ αυτή την ασήμαντη αφορμή,άρχισαν σιγά –σιγά να μαλώνουν και ν’ αντιφάσκουν, που κατέληξαν σε τσακωμό, δίχως να το καταλάβουν…
Στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο κεφ.ι στίχος 34 μας λέει ο Χριστός: «Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γήν’ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην,αλλά μάχαιραν.ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτήςκαι νύμφην κατά της πενθεράς αυτής’και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού.»-37.
Πόσες φορές αδελφοί μου, όταν δεν υπάρχει αληθινή αγάπη στις μεταξύ μας σχέσεις, ακόμη κι ανάμεσα στις οικογένειές μας που εκείνος έβαλε στόχο να τις διαλύει έχουμε έρθει σε αντιθέσεις και καμιά φορά απομακρυνόμαστε απ’ τους άλλους γιατί νομίζουμε πως εμείς έχουμε δίκιο κι όχι ο άλλος;
Και πάλι απ’ το θησαυρό του Γεροντικού αν φέρω στο μυαλό μου,πρώτος στεφανώνεται απ’ τον αθλοθέτη και δικαιοκρίτη Θεό,εκείνος που ζητάει πρώτος συγχώρεση!
Ας θυμηθούμε κι εκείνο το στίχο απ’ τους ψαλμούς του Δαυίδ που λέει «τι καλόν ή τι τερπνόν αλλ’ ή το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό;
Ας κάνουμε λοιπόν αγάπη ,ας υποχωρήσουμε ,να ζητήσουμε πρώτοι συγνώμη ,κι έτσι, να κερδίσουμε αλλά και να γλυτώσουμε τους πληγμένους απ’ τα βέλη της μνησικακίας αλλά κι ένα όμορφο κι ευωδιαστό στεφάνι απ’ τον Ουρανό, στολισμένο με τη γνησιότητα του αληθινού χριστιανού…
Eύχομαι ολόψυχα στον Καρδιογνώστη και Πατέρα μας, να διώχνει τα «μαύρα πουλιά» απ’ τις καρδιές μας και άλλα, ολόλευκα σαν περιστέρια να’ρθουν και να φωλιάσουν για πάντα στις ταλαίπωρες καρδιές μας και η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ να μας θρέφει με το «γάλα», των ΑΙΩΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ!!! ΑΜΗΝ!
