Οι πρώτοι καιροί τού Χριστιανισμού υπήρξαν χρόνια μαρτυρίου και αίματος. Τρεις ολόκληροι αιματοβαμμένοι αιώνες. Τότε ή χριστιανική πίστη, ήταν συνυφασμένη μέ τόν διωγμό.
Ό χριστιανισμός ευρίσκετο κάτω άπό τά ανελέητα χτυπήματα μιας πρωτοφανούς σέ ώμότητα βαρβαρότητας.
Ποτάμι έτρεχε το αίμα γερόντων, ανδρών, γυναικών, σφριγηλών,παλληκαριών, τρυφερών παρθένων, μικρών παιδιών, ακόμη καί νηπίων. «Νέφος μαρτύρων». Δεν έμεινε βασανιστικός τρόπος και όργανο πού νά μήν χρησιμοποιήθηκαν γιά νά λυγίσουν τούς γενναίους αθλητές της πίστεως. Ξυλοδαρμοί, καυτά λάδια, παγωμένα νερά, καρφιά, λογχισμοί, συντριβή οστών, διαμελισμός μελών τού σώματος. Μαρτυρικοί θάνατοι δι’ αποκεφαλισμού, λιθοβολισμού, πνιγμού, πυρός, κατασπαράξεως από αγριεμένα λιοντάρια καί άλλων φρικτών τρόπων. Παρ’ όλα αύτά τό Δέντρο της πίστεως, πού φύτεψε ό Αρχηγός τών Μαρτύρων, ό Χριστός μας, όχι μόνον δέν ξερριζώθηκε από τήν μανία τού είδωλολατρικού μίσους, αλλά ρίζωσε βαθύτερα.
Όσο πιό πολύ χυνόταν αίμα μαρτύρων, τόσο ποτιζόταν με αυτό καί φούντωναν τά κλαδιά του καί σκέπαζαν όλο καί περισσότερους άνθρώπους. Χάριζε μέ τόν ίσκιο του την δροσιά τού Πνεύματος, γέμιζε μέ θεϊκούς καρπούς, έσωζε ψυχές. Πρώτος μάρτυρας ό Χριστός, ό Αρχηγός τής πίστεώς μας, επάνω στόν Σταυρό. Στά πανάχραντα ιχνη Του βάδισαν οί στρατιές τών μαρτύρων, οί οποίοι «διά τόν πόθον τού Χριστού βασάνους εγκαρτερήσαντες». Πρωτομάρτυρας ό Άγιος Στέφανος.
Ας προσέξουμε ιδιαιτέρως τό μεγάλο τους μυστικό πού τούς οδηγούσε στό μεγαλείο τού σωτηριώδους μαρτυρίου. Πρίν δώσουν τήν μαρτυρία τού αϊματος, είχαν δώσει τήν μαρτυρία τής ζωής. Τής κατά Χριστόν ζωής. Πίστεψαν ακράδαντα στόν Χριστό καί βίωναν κατά τό θέλημά Του. Καί ακόμη ή θερμή προσευχή τους, ή οποία επέσυρε τήν δύναμη Εκείνου. «Οί μάρτυρές Σου Κύριε, έν τη άθλήσει αυτών… σχόντες τήν ισχύν Σου, τούς τυράννους καθειλον». Οί Μάρτυρες του Χριστού γνώριζαν καί εφάρμοζαν τό «έως τού θανάτου αγώνισαι περί τής αληθείας» (Σοφία Σειράχ Δ. 28).
Οι επί μέρους περίοδοι τών μεγάλων διωγμών κατά τούς απαίσιους αυτούς τρεις αιώνες, διακρίνονται καί είναι γνωστοί μέ τά ονόματα των μιαρών αυτοκρατόρων έπί τής παντοδυναμίας των όποιων έγιναν διωγμοί. Βεβαίως οί διωγμοί των πιστών οπαδών τού Χριστού αρχίζουν αμέσως μετά τήν εγκαθίδρυση καί επί τής γής τής Εκκλησίας Του μέ πλήθος μαρτύρων. ‘Όμως συστηματοποιούνται άπό άθεους αυτοκράτορες καί ή έναρξη κάθε διωγμού χωριστά, σημειώνεται κατά τήν παρατιθέμενη χρονολογία μετά Χριστόν.
επί Νέρωνος τό έτος 64
επί Δομετιανού τό έτος 81
επί Τραϊανού το έτος 112
επί Μάρκου Αυρηλίου τό έτος 176
επί Σεπτιμίου Σεβήρου τό έτος 202
επί Δεκίου τό έτος 249
επί Ουαλεριανού τό έτος 258
επί Διοκλητιανού τό έτος 304
Αλλά καί σέ κατά τόπους περιφέρειες, σκληροί ηγεμόνες κάθε περιοχής, έδιωξαν μέ φανατισμό τήν πίστη τού Χριστού καί τούς ευλογημένους οπαδούς της. Τό έτος 313 μΧ. ό αύτοκράτορας τού Βυζαντίου Μέγας Κωνσταντίνος, ό άνακηρυχθεΐς άγιος καί ίσαπόστολος, μέ διάταγμα περί άνεξιθρησκείας δίνει τέλος στους διωγμούς τών χριστιανών. Αλλά διωγμοί της χριστιανικής πίστεως – σέ μικρότερη βεβαίως έκταση – καί μάρτυρες Χρίστου, συνέχισαν νά υπάρχουν σέ όλες τις εποχές.
Εμεις οι Έλληνες δικαιούμαστε νά υπερηφανευόμαστε γιά τούς Νεομάρτυρές μας της σκοτεινής καί βάρβαρης περιόδου τών τετρακοσίων χρόνων τουρκικής σκλαβιάς. «Νέφος μαρτύρων», πάλιν «νεοφανείς οπλίται της πίστεως, υπέρ Χριστού προθύμως έναθλήσαντες». Νέοι καί νεάνιδες, άνδρες καί γυναίκες, σεβαστοί γέροντες καί πλήθος κληρικών. Υπάρχει συνέχεια καί στούς ύστερους χρόνους.
Κατά τόν Μακεδονικό Αγώνα, τήν Μικρασιατική καταστροφή, τήν γερμανική κατοχή. Ακόμη συναντάται πλήθος θυμάτων γιά τήν πίστη τού Χριστού, καινούργιοι μάρτυρες, άπό τίς ένοπλες κομμουνιστικές δυνάμεις κατά τήν περίοδο 1942-1949. Στήν περί πτώση αύτή οί μάρτυρες στήν πλειοψηφία τους υπήρξαν ενάρετοι καί ατρόμητοι κληρικοί. «Οί άθλήσαντες στερρώς έν ύστέροις έτεσι».
Αλλά καί πολλά μέρη τής Δεσποτείας Κυρίου έχουν νά παρουσιάσουν Μάρτυρες Χριστού στά νεώτερα χρόνια. Ξανάζησαν στήν μεγαλύτερη διάρκεια τού εικοστού αιώνα, οί μαρτυρικές άλλά καί ηρωικές εποχές τών πρώτων χριστιανικών αιώνων, στίς ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες, πού ύπέστησαν τήν δοκιμασία τού λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», τού άθέου αύτού συστήματος, καθώς καί σέ χώρες, σέ άλλες περιοχές τού πλανήτη, μέ τό ίδιο καθεστώς διακυβερνήσεως. Όμως ματαίως προσπάθησαν οί εχθροί τής χριστιανικής πίστεως. Γιατί στήν περίοδο τής παντοδυναμίας τους χιλιάδες χριστιανοί αντιστάθησαν καί μαρτύρησαν γιά τόν Χριστό καί μετά τήν κατάρρευση τών καθεστώτων αύτών, σέ όλες αύτές τίς χώρες, «σάν τήν σπίθα κρυμμένη στήν στάχτη» έφούντωσε καί άνθεί σήμερα ή χριστιανική πίστη καί άποτελούν πρότυπον χριστιανικών χωρών, μέ θερμουργό πίστη αρχόντων καί αρχομένων, υπόδειγμα για άλλα κράτη, τά όποια καί δέν υπέστησαν τήν δική τους δοκιμασία.
Καί στίς τωρινές ημέρες μας ή πίστη στόν Χριστό βάλλεται καί νέοι μάρτυρες Χρίστου υπάρχουν. Είναι σέ αλλόθρησκες χώρες πού χριστιανοί ιεραπόστολοι εκήρυξαν τό Εύαγγέλιο καί λειτουργούν κοινότητες καί ενορίες χριστιανών, οι όποιοι αρκετές φορές νοιώθουν τόν απηνή διωγμό μέχρι θανάτου από τούς γηγενείς, ιδίως σέ μουσουλμανικές χώρες.
Αντιστέκονται όμως καί ό χριστιανισμός συνέχεια εξαπλώνεται σέ όλα τά μήκη καί πλάτη της γής. Παρ’ όλα αύτά πρέπει νά αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν καί χώρες πού δείχνουν σεβασμό στήν χριστιανική θρησκεία καί δέν αντιδρούν στίς δραστηριότητες, λατρευτικές ή άλλες, τών πιστών. Στήν Χώρα μας βεβαίως δέν υπάρχουν σήμερα διωγμοί μέ τήν άσκηση σωματικής βίας καί κίνδυνο τής ζωής μας. Δόξα τώ Θεώ! Όμως τά τελευταία χρόνια παρατηρείται πολεμική κατά τής πίστεως από ανερμάτιστους ιδεολογικώς καί ηθικώς χρεωκοπημένους αστούς, αλλά κυρίως καί άπό αδίστακτους προπαγανδιστές τού κατεδαφιστού τών πάντων, άθεου μαρξισμού. Κάνουν μετά μανίας ό,τι μπορούν νά βλάψουν την Εκκλησία τού Χριστού καί τούς πιστούς χριστιανούς τής Πατρίδας μας. Απαξιώνουν καί κατασυκοφαντούν τήν Εκκλησία καί τούς λειτουργούς της, μεγενθύνοντας παραλείψεις καί σφάλματα ελαχίστων, ναί ελάχιστων, εξ αύτών. Αμφισβητούν τά δόγματα καί τήν ιστορία τής χριστιανικής πίστεως.
Προπαγανδίζουν μέ κάθε τρόπο εναντίον τους καί πολλές φορές ή εναντίωση αυτή γίνεται μέ κατ’ ευθείαν βολές. Αρνούνται τήν συμμετοχή της Εκκλησίας σέ κοινωνική προσφορά καί σέ Εθνική δράση. Παραποιούν βάναυσα τήν Ιστορία μας. Αρνούνται κάθε ηθική θέση και κατάσταση. Άπό τήν εκπαίδευση λείπει κάθε πνευματικό στοιχείο πού αναφέρεται σέ ύψηλά ιδανικά, σέ χριστιανικά ιδεώδη. Εξαφανίζουν τά σύμβολα πού βοηθούν στήν ανύψωση τών άνθρώπων καί τήν άνάπτυξη τού θρησκευτικού καί έθνικού φρονήματος. Καταργούν τίς Εικόνες άπό δημόσιους χώρους, τόν Τίμιον Σταυρόν άπό τόν ιστό τής Σημαίας μας, ύποβαθμίζουν τά μαθήματα τών θρησκευτικών καί τής ιστορίας, δέν άναγνωρίζουν τήν άξία τής προσευχής στά σχολεία, υποτάσσονται αδιακρίτως σέ επιταγές τής παγκοσμιοποιήσεως, αποβλέποντες στήν αποχριστιανοποίηση καί αφελληνισμό τού λαού μας.
Προσπαθούν νά δικαιολογηθούν γιά τίς θέσεις τους αύτές επικαλούμενοι τήν παρουσία άτόμων άλλων έθνοτήτων καί θρησκειών πού ζούν – σέ πολλές φορές παράνομα – στήν πατρίδα μας. Λές καί δέν υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι σεβασμού διαφορετικών κατηγοριών συνανθρώπων μας, άλλα απαιτούν νά στερηθούν οι Έλληνες τίς αρχές τους καί τόν τρόπο ζωής τους. Νά αρνηθούν οι Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί τήν πατρίδα τους καί τήν πίστη τους. Ντροπή! καί δυστυχώς, τίς περισσότερες φορές, οί έν εξουσία όντες υποβοηθούν νά καταστούν όλα αυτά καί θεσμικά.
Όμως στις ψυχές της συντριπτικής πλειοψηφίας τού λαού μας, είναι ριζωμένη ή πίστη στόν Χριστό, ή ’Ορθοδοξία μας καί ή αγάπη στήν Ελλάδα. Στό θράσος τών αρνητών καί τών πολεμίων τής Πίστεώς μας καί τών άλλων ιδανικών, οί όποιοι διακηρύττουν τίς πλανεμένες ιδεολογίες τους καί προσπαθούν νά τίς διαδόσουν, έμεις αντιπαρατιθέμεθα μέ τήν ομολογία τής αλήθειας ή όποία είναι μέ τό μέρος μας. Χωρίς ντροπή καί φόβο θά ομολογούμε Χριστό Εσταυρωμένο, Σωτήρα καί Λυτρωτή μας, τόν μόνον πού μπορεί νά δώσει λύση σέ όλα τά βιοτικά προβλήματα στόν καθένα μας καί νά βοηθήσει όλες τίς κοινωνίες γιά ειρήνη, άγάπη, δικαιοσύνη, ισότητα καί νά μεγαλύνει τήν Ελλάδα μας καί τό σπουδαιότερο νά οδηγήσει τούς άνθρώπους, όσους βεβαίως θελήσουν καί αγωνιστούν γι’ αύτό, στήν Αιώνια Μακαριότητα. Στην διαδρομή τών αιώνων οί πιστοί χριστιανοί έχουν νά παρουσιάσουν γιά τήν πίστη τού Χριστού αγώνες, θυσία, αίματα.
Προτίμησαν νά θυσιασθούν, παρά νά αρνηθούν τόν Χριστό. Τότε οί πιστοί πέθαιναν πρόθυμα γιά τήν πίστη τους. Σήμερα πολλοί θεωρούν δύσκολο νά ζήσουν κατά Χριστόν καί πρό παντός νά ομολογήσουν Αύτόν .Η θέση τού καθένα από εμάς ποιά είναι; Αλλά μήν ξεχνάμε ότι «μέσα μας τρέχει ηρώων αιμα, είμαστε απόγονοι μαρτύρων». Καί ακόμη ότι ή Εκκλησία τού Χριστού καί πολεμουμένη νικά!
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
