Π ο ρ ι σ μ α τ α Ιερατικής Συνάξεως Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς 2014
Την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου στις 5 το απόγευμα μετά την τέλεση του Εσπερινού πραγματοποιήθηκε ιερατική σύναξη των Κληρικών της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς στον Ι. Ναό Αγ. Δημητρίου Ν. Φαλήρου με εισηγητές τον κ. Γ. Κρίππα, Δρ Συνταγματικού Δικαίου και τον Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Σεραφείμ με θέματα την νομική έννοια του Προσηλυτισμού και τις προεκτάσεις του λεγομένου Αντιρατσιστικού Νόμου καθώς και βιοηθικά θέματα και την ποιμαντική αντιμετώπισή τους. Τέλος επικολούθησε δείπνο στο οποίο παρεκάθησαν όλοι οι σύνεδροι.
Στο ξεκίνημα της εσπερίδας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σεραφείμ εξέφρασε τη βαθειά ευγνωμοσύνη του προς τον κ. Γεώργιο Κρίππα, Διδάκτορα του Συνταγματικού Δικαίου, ο οποίος ιεραποστολικά διακονεί την Εκκλησία μας επί πολλά έτη με τις εξαίρετες νομικές του γνώσεις και την αγάπη του για το έργο της Πίστεώς μας.
Ο κ. Κρίππας στην ομιλία του επικεντρώθηκε στην έννοια του προσηλυτισμού στη δικαιική μορφή της και στο σχετικό ευρωπαικό νομικό πλαίσιο ενώ πραγματοποίησε και μία προσέγγιση στο νέο ψηφισμένο «αντιρατσιστικό» νόμο και τις συνέπειες που μπορεί να έχει στην ποιμαντική διακονία.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του αναφέρθηκε στα βιοηθικά θέματα και προβλήματα στην ποιμαντική διακονία και δράση πραγματοποιώντας εκτενή αναφορά στις νέες τεχνολογίες και επιτεύγματα και στη σχέση τους με την Ορθόδοξη ανθρωπολογία, την Ορθόδοξη δογματική και ποιμαντική δράση.
Τα βασικά πορίσματα από την Σύναξη των Ιερέων και τις εισηγήσεις των ομιλητών είναι τα εξής:
Δρ Κρίππας Γεώργιος: «Προσηλυτισμός»
Προσηλυτισμός είναι η διείσδυση στην θρησκευτική συνείδηση τρίτου ατόμου με σκοπό τη διαβολή της μέσω διαφόρων μεθόδων και μεθοδεύσεων όπως ενδεικτικά απειλών, υποσχέσεων και άλλων ανάλογων τρόπων. Η πλέον ίσως ύπουλη και ανήθικη μέθοδος είναι αυτή της ομοιοπαθητικής, όπου συνυπάρχει η εκμετάλλευση του πόνου των ανθρώπων.
Πρόκειται για αξιόποινη πράξη, απαγορεύεται Συνταγματικά και τιμωρείται ποινικώς (Άρθρα 13 & 14 Συντάγματος, Νόμος 1363/38). Τιμωρείται ως τετελεσμένο έγκλημα ήδη από το στάδιο της απόπειρας. Πρόκειται για έγκλημα σκοπού και επομένως τιμωρείται είτε ο σκοπός επιτευχθεί είτε όχι.
Η λεγομένη προοδευτική διανόηση σήμερα τάσσεται κατά της τιμωρίας του προσηλυτισμού. Είτε προσπαθεί να την καταργήσει είτε προσπαθεί να άρει την διάταξη περί αυτεπάγγελτης δίωξης επιδιώκοντας την ατιμωρησία.
1ο Λέγουν ότι σε κανένα άλλο κράτος πλην της Ελλάδος δεν τιμωρείται ο προσηλυτισμός, το οποίο είναι ψευδές καθώς στο δίκαιο τόσο της Αμερικής όσο και πολλών Ευρωπαικών Κρατών συναντά κανείς ανάλογες διατάξεις περί προσηλυτισμού.
2ο Ισχυρίζονται ότι η διάταξη είναι αντίθετη προς τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και ότι η Ελλάδα έχει καταδικασθεί γι’ αυτό. Παρ’ όλα αυτά αποκρύπτουν ότι σήμερα υπάρχουν δύο αποφάσεις – καταπέλτες των Ευρωπαικών Δικαστηρίων που συνηγορούν στο ότι η διάταξη περί προσηλυτισμού είναι σύμφωνη με την Ευρωπαική Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
3ο Λέγουν επίσης ότι η διάταξη έχει τις ρίζες της στην μη δημοκρατική κυβέρνηση του Ιωάννου Μεταξά. Όμως πέραν αυτής και πολλές άλλες διατάξεις όπως λ.χ. ο Αστικός Κώδικας, ο σημαντικότερος ίσως νόμος κάθε κράτους, έχει ψηφισθεί κατά την ίδια περίοδο και ισχύει σήμερα χωρίς κανείς να ισχυρίζεται ότι πρέπει να καταργηθεί καθώς ψηφίστηκε από μη δημοκρατική κυβέρνηση.
Συνοψίζοντας, η προοδευτική διανόηση επιδιώκει την ατιμωρησία και την εξάπλωση του προσηλυτισμού χρησιμοποιώντας το ψεύδος, την απάτη και την ανακρίβεια/παραπληροφόρηση.
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς & Φαλήρου κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ
1. Εγκεφαλικός θάνατος-Μεταμοσχεύσεις
Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν μπορεί να αποδεχθεί τον λεγόμενο εγκεφαλικό θάνατο ως οριστικό τέλος του ανθρωπίνου προσώπου διότι η ανθρωπίνη ψυχή δεν εδράζεται μόνο επί του εγκεφάλου αλλά ευρίσκεται σε όλο το ανθρώπινο σώμα και όργανά του «πανταχόθεν και ουδαμού» και συνεπώς εφ’ όσον διατηρείται η καρδιοαναπνευστική λειτουργία δεν δυνάμεθα να ομιλούμε περί χωρισμού ψυχής εκ του σώματος δηλ. περί του λεγομένου «φυσικού θανάτου». Άμεση συνέπεια του ανωτέρω γεγονότος είναι η αδυναμία λήψεως οργάνων του σώματος από ένα ανθρώπινο ον στο οποίο υφίσταται η καρδιοαναπνευστική λειτουργία διότι αυτό ισοδυναμεί με την διάπραξη φόνου. Οι ανανήψεις θεωρουμένων εγκεφαλικώς νεκρών που καταγράφονται στην παγκόσμια ειδησεογραφία και η νάρκωση που απαιτείται του θεωρουμένου εγκεφαλικώς νεκρού για την βιαία απόσπαση των ζωτικών οργάνων του και την μη απεγνωσμένη αντίδρασή του αποδεικνύουν τα ανωτέρω.
2. Ευθανασία
Αποτελεί όχι μία πράξη ελέους αλλά μία απαράδεκτη πράξη αρνήσεως του δώρου της ζωής έστω και αν αυτό συνάπτεται με την δοκιμασία. Πνευματικά έχει αιώνια σημασία ως άρνησι της άρσεως του σταυρού του Χριστού.
3. Υποβοηθουμένη αναπαραγωγή-Εξωσωματική γονιμοποίησι-Παρένθετη μητρότης
Η διαδικασία που απαιτεί στις ανωτέρω περιπτώσεις την γονιμοποίηση περισσοτέρων του ενός ωαρίων, την εμφύτευση ενός και την καταστροφή των υπολοίπων αποτελεί κατά συρροήν άμβλωση διότι κατά την Ορθόδοξο ανθρωπολογία ο άνθρωπος υφίσταται εξ άκρας συλλήψεως δημιουργουμένης της ψυχής του υπό του Παναγίου Θεού άμα τη ενώσει του θήλεος και του άρρενος κυττάρου.
4. Θεραπευτική ευγονική
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της κυριαρχίας των αγορών η απειλή της ευγονικής φαίνεται να επιστρέφει ως ιδιωτική και δήθεν ελεύθερη επιλογή του κάθε πολίτη να γνωρίζει ή να τροποποιεί κατά βούληση την ιδιωτική του ταυτότητα και να προκαθορίζει το μέλλον των παιδιών του. Αντιλαμβανόμεθα την τραγικότητα και τα ηθικά προβλήματα αλλά και τον ρατσισμό που εγκυμονεί η εφαρμογή τέτοιων ιδιωτικών βιοπολιτικών. Όταν υιοθετεί κανείς μια αποκλειστικά μία γονιδιοκεντρική και ντετερμινιστική εξήγηση των βιολογικών φαινομένων τότε έχει την τάση «να λύνει» τα όποια προβλήματα μέσω της εξάλειψής τους. Είναι πολύ σαφής και τραγική συνάμα η εύστοχη παρατήρηση του διεθνούς φήμης μοριακού βιολόγου Φ. Καπάτου «Ξαφνικά η απόσταση ανάμεσα στα εργαστήρια, τα εργοστάσια, τις κλινικές των νοσοκομείων και τις γεωργικές καλλιέργειες άρχισε να περιορίζεται».
5. Αλλαγή φύλου
Είναι τραγική και απαράδεκτη και ψευδεπίγραφος μια τέτοια διαδικασία διότι αλλάσουν μόνο τα δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου με την χειρουργική ή την ορμονολογική επέμβαση και ασφαλώς όχι τα πρωτογενή χαρακτηριστικά του φύλου και συνεπώς ο άνθρωπος ούσιαστικά ευτελίζεται με μία επίπλαστη και ψευδεπίγραφη «αλλαγή». Συνεπώς είναι απαράδεκτη μια ιερολόγηση τέτοιας διαδικασίας. Αντιθέτως η χειρουργική αποκατάσταση του πολύ σπανίου φαινομένου του ερμαφροδιτισμού δεν αντίκειται στην ορθόδοξη ανθρωπολογία.