Οι συκοφαντίες πρέπει να οδηγούν στην ταπείνωση και να σταθεροποιούν στον πνευματικό αγώνα

Οι κοσμικοί άνθρωποι όταν θέλουν να πλήξουν κάποιον συνειδητό χριστιανό, χρησιμοποιούν τη μέθοδο των κατηγοριών και συκοφαντιών.

Στόχος τους είναι να τον εμφανίσουν ως αμαρτωλό και διεφθαρμένο, γιατί ξέρουν ότι αυτό θα τον πονέσει περισσότερο.

Οι ίδιοι βέβαια είναι αποδεδειγμένα αμαρτωλοί και διεφθαρμένοι, θέλουν όμως να εμφανίζονται στην κοινωνία ως υπερασπιστές τής ηθικής! Παρόλο πού είναι αναξιόπιστοι, δημιουργούν εντυπώσεις και σκανδαλίζουν τον ανυποψίαστο λαό, ο οποίος δεν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα.

Το φαινόμενο αυτό είναι σύνηθες ,και πικραίνει πολλούς αδελφούς, πού το αντιμετωπίζουν. Γι’ αυτό και κάθε προσπάθεια να εξηγηθεί και να βρεθεί η λύση του είναι χρήσιμη. Τούς κατήγορους και τούς συκοφάντες δεν είναι εύκολο να τούς περιορίσουμε. Θα συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Χρειάζεται όμως να υποδείξουμε στους αδελφούς, πού πληγώνονται, τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουν τούς συκοφάντες τους.

Για τούς αληθινούς χριστιανούς γενική αρχή είναι ότι δέχονται τις συκοφαντίες με απάθεια και σιωπή. Η ήσυχη συνείδηση αυτό υποδεικνύει. Έγνοια τους δεν είναι τι θα πουν στους ανθρώπους που τους γνωρίζουν, αλλά τι θέλει ο Θεός από αυτούς.

Οι συκοφαντίες πρέπει να οδηγούν στην ταπείνωση και να σταθεροποιούν στον πνευματικό αγώνα. Η καλύτερη διάψευση είναι ο κατά Θεόν βίος και η ακριβής τήρηση των εντολών.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς αντιδρά ένας άγιος άνθρωπος, όταν αδίκως τον κατηγορούν οι εχθροί του. Το παράδειγμα μας το δίνει ο Αββάς Αγάθων τού Γεροντικού. Κάποτε, λοιπόν, τον επισκέφθηκαν μερικοί κοσμικοί για να επιβεβαιώσουν μόνοι τους τη μεγάλη φήμη πού είχε.

Γνώριζαν ότι ήταν πολύ διακριτικός και οι εκδηλώσεις του ήταν πάντα είναι. Τον ξαναρώτησαν:
– Εσύ είσαι ο Αγάθων, ο φλύαρος και φιλοκατήγορος;
Ο Αββάς απάντησε πάλι με ηρεμία:
– Εγώ είμαι.
Τον ρώτησαν και τρίτη φορά:
– Εσύ είσαι ο Αγάθων ο αιρετικός;
Ο Αββάς ενοχλημένος απάντησε:
– Δεν είμαι αιρετικός. Τότε οι συνομιλητές του τον παρακάλεσαν:
– Πες μας, γιατί όλα όσα σού είπαμε τα παραδέχτηκες εκτός από το τελευταίο, το οποίο δεν άντεξες;

Και ο διακριτικός Αββάς Αγάθων τούς απάντησε:
– Τα πρώτα τα παίρνω επάνω μου, γιατί είναι χρέος για την ψυχή μου. Αλλά το να με πει κάποιος αιρετικό δεν το δέχομαι, γιατί είναι χωρισμός από το Θεό και εγώ δεν θέλω να χωριστώ από το Θεό.

Βλέπουμε ότι ο Αββάς δεν ανησυχούσε καθόλου για τις κατηγορίες. Αδιαφορούσε αν θα μειωνόταν η φήμη του. Δεν στόχευε στην εκ των ανθρώπων δόξα. Τον ενδιέφερε τι έλεγε ο Θεός γι’ αυτόν. Γι’ αυτό και ασκούνταν στην έρημο, ελεύθερος από τις κρίσεις των άσχετων, τις συκοφαντίες εχθρών και την περιέργεια των κοσμικών ανθρώπων. Αυτό πού εμείς χαρακτηρίζουμε ως μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή τις άδικες κατηγορίες και τις πικρές συκοφαντίες, για εκείνον δεν ήταν τίποτα. Το θεωρούσε ερέθισμα για περισσότερη άσκηση, περισσότερη προσευχή και βαθύτερη ταπείνωση.

Ο ήρεμος και απαθής Αγάθων αμέσως άλλαξε στάση, μόλις τον κατηγόρησαν ότι είναι αιρετικός. Αρνήθηκε κάτι τέτοιο. Δεν ήταν δυνατόν αυτός, πού όλα τα αρνήθηκε για το Χριστό και ζούσε στην έρημο με αυστηρότατη άσκηση, να είναι αιρετικός. Για την ορθή πίστη ήταν έτοιμος να δώσει και τη ζωή του. Ασυμβίβαστος πέρα για πέρα.

Πρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης