Σήμερα γιορτάζει μια Κυρία που στα πόδια της στον ουρανό κάθονται γονατιστοί οι άγγελοι. Και γι’ αυτό στο ιερό όταν παρίσταται στέκονται άγγελοι δεξιά και αριστερά της.
Βέβαια κι εγώ δεν ξέρω τίποτα να πω από το να δοξολογώ τον Θεό που έχουμε τέτοια Βασίλισσα.
Εγώ όμως δεν θα σταθώ στην ιδιότητα της Παναγίας ως Βασίλισσα, αλλά σε μία άλλη ιδιότητά της που δίνει πολύ χαρά και ανακούφιση στους ανθρώπους.
Εκτός από Βασίλισσα είναι και Μάνα.
Σήμερα στην Βασίλισσα γονατίζω και δοξολογώ, αλλά στη Μάνα ανοίγω την καρδιά μου για να της πω το σ’ αγαπώ!
Γι’ αυτό μέτρησα τις αγάπες του κόσμου και με πόσο πόθο ο κάθε άνθρωπος τις αναζητά. Αγάπη δεν ψάχνει η γυναίκα στον άντρα και το αντίστροφο;
Όμως όλες οι αγάπες σ’ αυτή τη γη μπορούν να σε σκοτώσουν. Ερωτευμένο ζευγάρι το πρωί, το βράδυ χωρίζει. Είδα τόσες αγάπες που δεν κράτησαν πολύ.
Όμως είδα μία μόνο αγάπη σταθερή και τρανταχτή που την ψάχνει και το μωρό και ο γέρος. Και το μωρό εκεί καταλήγει και ο γέρος «μάνα μου», φωνάζει.
Είναι μια πολύ ιδιαίτερη αγάπη που έχουμε όλοι μας την τιμή από την στιγμή που γεννιόμαστε, να φωνάζουμε μια συγκεκριμένη προσωπικότητα μάνα και που αυτή ότι κι αν είναι το παιδί της, ανώμαλο και οτιδήποτε χειρότερο, ανοίγει την αγκαλιά της για να βάλει το δικό της το παιδί. Σπάνια θα δεις μάνα να κατηγορεί το παιδί της.
Η μάνα είναι το πιο δυνατό άτομο για κάθε άνθρωπο που χωρίς αυτό δεν μπορεί κανείς να ζήσει.
Αυτή την ιδιότητα την απόκτησε μια γυναίκα και μάλιστα στον πιο ισχυρό δεσμό της μητρότητας. Γιατί ο ίδιος ο Θεός όταν κατέβηκε στη γη δεν διάλεξε ούτε πλούτη ούτε δόξες ούτε βασιλικά αξιώματα. Διάλεξε αυτή την ταπεινή ιδιότητα της μάνας, την μητρότητα.
Προτίμησε μια αγκαλιά μιας μικρής κόρης-μάνας και κατέβηκε στη γη και ενσαρκώθηκε. Και φεύγοντας από την γη, άφησε την μάνα του ως δυνατό κρίκο ανάμεσα σε γη και ουρανό, σε άνθρωπο και χαρά και γαλήνη.
Σ’ αυτήν έχει το κουράγιο ο άνθρωπος να την φωνάξει: «Παναγιά μου, μάνα μου». Και αυτή αμέσως να έρχεται για να βοηθήσει. Απειράριθμες είναι οι ιστορίες που η Παναγία σώζει και γλιτώνει τους ανθρώπους από το κακό.
Στο Ρέθυμνο της Κρήτης έγινε το εξής περιστατικό:
Ένας ταξιτζής εκτελούσε νυχτερινό δρομολόγιο. Πήρε κάποιον ο οποίος ενώ στην αρχή είχε μορφή ανθρώπου, στη διάρκεια της διαδρομής έβγαλε κέρατα και η μορφή του είχε αλλάξει. Επέτρεψε ο Θεός να γίνει αυτή η αλλαγή για να δουν όλοι ποιος είναι αυτός που βασανίζει τους ανθρώπους. Με αποτέλεσμα στο φόβο και τον τρόμο του ο ταξιτζής φώναξε το όνομα της Παναγίας.
Αμέσως ο επιβάτης θορυβήθηκε και είπε:
«Τι να σας κάνω αφού σας προστατεύει εκείνη και δεν μπορώ εγώ να σε πειράξω. Είχα σκοπό να σε ρίξω στο γκρεμό για τα λάθη και τις αμαρτίες σου».
Μήπως είναι μια μοναδική ιστορία; Χιλιάδες. . .
…………
Σήμερα δεν γιορτάζει η Βασίλισσα του κόσμου αλλά η μάνα του κόσμου. Και εσάς πονά όταν την φωνάζετε αλλά και όλα τα παιδιά της πονά όταν τη επικαλούνται. Σήμερα εύχομαι η χάρη της Παναγιάς να κάνει τις μάνες πιο μάνες. Και στους πατεράδες να δώσει μητρική διάθεση.
Όταν έφευγα κάποτε από το μοναστήρι για να πάω στο πανεπιστήμιο γύρισε ο ηγούμενος και μου είπε μια κουβέντα που δεν θα ξεχάσω ποτέ:
-Πάτερ, πότε ένας πνευματικός μπορεί να αποδώσει μέσα στον κόσμο;
-Σαν θα ζει σαν μάνα και θα σκέφτεται σαν μάνα και θα αγαπάει τον άλλον σαν μάνα. Μητρότητα να έχει, ανεξάρτητα αν είναι άντρας ή γυναίκα, γιατί είναι η πιο σταθερή και δυνατή αγάπη!
(απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη, 2005)
