Σήμερον εισάγεται!

Του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μ.Κυδωνίας και Αποκορώνου Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη

«Ως τριετίζουσα δάμαλις» και «ως θεόδεκτον θύμα» η ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ «σήμερον εισάγεται εν τω οίκω Κυρίου»· «η των Αγίων Αγία» «προσάγεται τω Ναώ» «του ανατραφήναι εις τα Άγια των Αγίων ως ηγιασμένη»! Προσφέρεται στον Θεό από το ευλογημένο ζεύγος των Θεοπατόρων, τους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, και με πόθο αφιερώνεται στην αγάπη Του.

Ο έμψυχος ναός «του πάντων Βασιλέως» εισάγεται στον θεοδόχο Ναό, προπορευομένων «λαμπαδηφόρων παρθένων», και ευλογείται από τον Αρχιερέα Ζαχαρία.
Τα Εισόδια της Θεοτόκου αποτελούν «της ευδοκίας Θεού το προοίμιον». Η υμνολογία της Εορτής κυριαρχείται από χαρά και έκπληξη «επί τα λίαν παράδοξα μεγαλεία του Θεού ημών». Μας πληροφορεί ο ιερός υμνωδός ότι «τα των Αγίων Άγια αγάλλονται και ο χορός των Αγγέλων μυστικώς πανηγυρίζει». Η είσοδος της Παρθένου στα Άγια των Αγίων γίνεται «παραδόξως» και «εν δόξη»· εκπλήσσει τους Αγγέλους και προμηνύει την καθοριστική συμβολή της ταπεινής Κόρης στο σωτηριώδες σχέδιο του Θεού. Συνοπτικώς μας πληροφορεί ο υμνογράφος και για την εντός του Ναού ζωή της Παναγίας μας: «Λαμβάνουσα τροφήν την ουράνιον προέκοπτε σοφία και χάριτι». Επί δώδεκα ολόκληρα έτη η Παρθένος Μαρία κατοικεί στα Άγια των Αγίων, τρέφεται «επουρανίω άρτω» και μετέχει θείων καταστάσεων.

Ο «νούς της σαρκός ημών» αδυνατεί να συλλάβει το μεγαλείο της ζωής της Υπεραγίας Θεοτόκου εντός του Ναού, τις αναβάσεις του πνεύματός της, την πορεία της «από δόξης εις δόξαν». «Αυτά είναι του Θεού πράγματα», είπε κάποτε ο μακαριστός π. Ιάκωβος Τσαλίκης, ο οποίος έφυγε για τον Ουρανό την ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου, θέλοντας να χαρακτηρίσει κάποιο θαυμαστό και θείο γεγονός. Αυτή η φράση, νομίζουμε, ταιριάζει στην πλήρη χάριτος βιοτή της Κεχαριτωμένης. «Αυτά είναι του Θεού πράγματα»… Με πνεύμα, λοιπόν, ταπεινό και απερίεργο ας προσκυνούμε τα μεγαλεία της Αειπαρθένου!

Η Παναγία μας είναι το πρότυπο μητέρων και μοναζουσών, το καταφύγιο των πολεμουμένων και η εγγυήτρια των μετανοούντων, όσων με πόνο συναισθάνονται την αμαρτωλότητά τους και με ελπίδα σπεύδουν στο φερέσβιο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως. Οι ταπεινοί τούτοι και αδέξιοι ψελλισμοί μας δεν έχουν, το γνωρίζουμε, να προσθέσουν δόξα στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία «υπερδεδοξασμένη υπάρχει»! Έχουν, αντιθέτως, να ωφεληθούν οι ψυχές μας από την ταπεινή αναφορά στον αμόλυντο και αφιερωμένο στον Θεό βίο της Αειπαρθένου, στην ευλαβή στάση της και την αδιάλειπτη προσευχή της, στις αμέτρητες γονυκλισίες της, την πάνσεμνη πολιτεία της και τις ακοίμητες «προς Κύριον» πρεσβείες της.

Πανηγυρίζει σήμερα και η ευλογημένη πόλη των Χανίων. Ο Μητροπολιτικός Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου, η ξακουστή «Τριμάρτυρη», μαρτυρεί την αγάπη των πιστών Χανιωτών προς την Θεομήτορα. Στα Χανιά νιώθουμε θεοτοκοφρούρητοι και θεοτοκοσκέπαστοι. Αυτό αποτελεί ευλογία, μα και ευθύνη πνευματική, υπόμνηση ότι ο λαμπρός εορτασμός πνευματικών γεγονότων δεν είναι ορθό να εξαντλείται σε ρηχές εθιμοτυπίες και εκδηλώσεις κοσμικής χροιάς.
Πανηγυρίζουν και οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας, οι τόσο ευεργετημένες από την βοήθεια και την προστασία της Κυρίας Θεοτόκου, και τιμούν «κατά χρέος» την Μητέρα του Θεού. Η Υπέρμαχος Στρατηγός ποτέ δεν άφησε το Έθνος μας, ποτέ δεν εγκατέλειψε τον στρατό μας. Στα μέτωπα των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων των Ελλήνων η παρουσία της Παναγίας υπήρξε πολλές φορές οφθαλμοφανής! Με την ενίσχυση της Μεγαλόχαρης οι πρόγονοί μας «εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων».

Ο ησυχαστικός βίος της Παναγίας μας αποτελεί κήρυγμα μεγαλόφωνο και έλεγχο μητρικό της θορυβώδους και πολυπράγμονος εποχής μας. Διδάσκει η Θεοτόκος την ωφέλεια της ήρεμης προσευχής και της προσεκτικής αυτοεξέτασης, της σύμμετρης νηστείας και αγρυπνίας, της φυλακής λογισμών και αισθήσεων, στοιχείων που δεν πλεονάζουν στον καιρό μας… Η κοινωνία μας, ας το παραδεχθούμε, άλλες προτεραιότητες έχει θέσει!

 Κυριαρχούν δείκτες οικονομικοί: ευμάρεια, κερδοφορία, ανταγωνισμός. Η «κουλτούρα της πτώσεως» οδηγεί τους ανθρώπους σε βίο ακατάστατο, κενό και ανοημάτιστο.
Καθώς εορτάζουμε την ανεπιφύλακτη και απροϋπόθετη αφιέρωση της Παρθένου Μαρίας στον Κύριο και την ολοπρόθυμη υποταγή της στο άγιο θέλημά Του, ας αναρωτηθούμε: Είναι πρότυπό μας η «τετρωμένη αγάπης» Παρθένος, η οποία ένα πόθησε στην ζωή της, την ένωση με τον Δημιουργό και Θεό της; Θεωρούμε ως αφορμή χαράς το θαύμα της αφιέρωσης ενός νέου ανθρώπου στον Θεό; Μήπως νιώθουμε επιφύλαξη ή αποστροφή προς τον Κλήρο και τον Μοναχισμό; Οι ειλικρινείς απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα μπορούν να μας βοηθήσουν, ώστε «εν επιγνώσει» να εορτάσουμε τα Εισόδια της Θεοτόκου, να λάβουμε ευλογία θεομητορική, να ακολουθήσουμε πορεία πνευματική και να πραγματοποιήσουμε την είσοδό μας στην Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν.