Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,
Ομιλία λστ εἰς το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, 2, P.G. 59,206
Η απόλαυση της κακίας είναι σύντομη και η λύπη συνεχής, ενώ αντίθετα της αρετής η χαρά είναι αγέραστη, παντοτινή, και ο κόπος γι’ αυτήν πρόσκαιρος.
Και η μεν αρετή και πριν έρθουν τα στεφάνια της νίκης προσφέρει άνεση σ’ αυτόν που την έχει καθημερινό του έργο, διότι τον τρέφει με τις ελπίδες ενώ η κακία και πριν από την κόλαση τιμωρεί αυτόν που την διαπράττει, επειδή προκαλεί άγχος και φόβο στη συνείδησή του και τον κάμνει να υποπτεύεται τα πάντα και τους πάντες.
Λύπη για τις αμαρτίες μας
του ιδίου, ΕΠΕ 19, 404
Αυτός που λυπάται επειδή αρρώστησε, όχι μόνο δεν διορθώνει την κατάστασή του, αλλά επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την ασθένειά του… Αυτός που λυπάται για το ότι έχασε χρήματα, δεν επιδιορθώνει τη ζημιά… Μόνο αυτός που λυπάται για τις αμαρτίες του ωφελείται περισσότερο από τη λύπη του• διότι η λύπη αυτή κατατρώει και εξαφανίζει τις αμαρτίες.
Ας πονέσουμε εδώ, στην παρούσα ζωή, ψυχικά με τη μετάνοια για τις αμαρτίες μας, για να μη πονέσουμε εκεί, στην άλλη ζωή, με την αιώνια κόλαση.
