Όποιος θέλει να γίνει τέλειος και επιθυμεί να αγωνισθεί τον πνευματικό αγώνα νόμιμα, πρέπει να αποξενωθεί από κάθε ελάττωμα οργής και θυμού.
Ας ακούσει τι του παραγγέλλει το σκεύος της εκλογής, ο Απ. Παύλος: «πάσα πικρία και οργή και θυμός και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία». Και λέγοντας «πάσαν» δεν μας άφησε καμιά πρόφαση θυμού ως δήθεν αναγκαίου ή εύλογου.
Εκείνος επομένως που θέλει να διορθώσει τον φταίχτη αδελφό ή θέλει να του επιβάλλει επιτίμια, ας φροντίζει να φυλάει τον εαυτό του ατάραχο μήπως, ενώ θέλει να θεραπεύσει τον άλλον, πάρει ο ίδιος την αρρώστια του. Και τότε θα πουν το ευαγγελικό: «ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν». Και αλλού πάλι λέει σχετικά η Γραφή: «τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;» (Μτθ. 7,3).
Η κίνηση της οργής από οποιαδήποτε αιτία κι αν προκληθεί τυφλώνει τα μάτια της ψυχής και δεν την αφήνει να ιδή τον ήλιο της δικαιοσύνης. Όπως δηλαδή όποιος βάζει στα μάτια του φύλλα χρυσά ή μολυβένια εμποδίζει το ίδιο και χωρίς καμία διαφορά την όρασή του και η τυφλότητά του δεν είναι διαφορετικότερη στην περίπτωση των χρυσών φύλλων, επειδή αυτά είναι πιο πολύτιμα από τα άλλα, έτσι και στην περίπτωση της οργής, από οποιαδήποτε αιτία κι αν ανάψει, εύλογη δήθεν ή παράλογη, ή πνευματική όραση σκοτίζεται.
Τότε μόνο χρησιμοποιούμε σωστά τον θυμό, όταν τον κινούμε εναντίον των εμπαθών και φιλήδονων λογισμών μας.
Αυτά μας διδάσκει ο προφήτης λέγοντας «οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε» (Ψαλμ. δ’ 5), δηλαδή να κινείτε την οργή εναντίον των παθών σας και των πονηρών σκέψεων και να μην αμαρτάνετε εκτελώντας ότι σας υποβάλλουν.
Οσίου Κασσιανού του Ρωμαίου
«Μικρή Φιλοκαλία»
Αποστολική Διακονία της Εκκλ. της Ελλάδος
