Η παλιά τριώροφη πολυκατοικία της οδού Ξάνθου στα νότια προάστια είναι η «έδρα» του σατανιστή δολοφόνου που αφαίρεσε μία ανθρώπινη ζωή σε γειτονικό πάρκο της περιοχής, όπου βρίσκεται, σαν από τραγική ειρωνεία, ο ιερός ναός του Αγίου Κωνσταντίνου.
Το protothema.gr βρέθηκε στο σημείο, όπου τα τελευταία χρόνια ο νεαρός που κατηγορείται για τη φρικτή δολοφονία μίας ανυποψίαστης γυναίκας μελετούσε τα αποτρόπαια μυστικά του σατανισμού, διάβαζε βιβλία για να καταρτιστεί περισσότερο και για να καταφέρει στο δικό του άρρωστο μυαλό να γίνει ο απόλυτος υπηρέτης του κακού, το οποίο και ασπάστηκε, ως φαίνεται…
Ορκίστηκε πίστη και αφοσίωση, έχοντας στο μυαλό του μόνο το αίμα που θα κυλούσε μπροστά στα μάτια του, όταν τα υποψήφια θύματά του θα κείτονταν μπροστά του νεκρά.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οι κάτοικοι της περιοχής είχαν εδώ και πολύ καιρό παρατηρήσει τα «πήγαινε-έλα» μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες, αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποια στιγμή το «μαστουρωμένο» συνήθως παιδί, όπως σημειώνουν με νόημα, θα ήταν ποτέ δυνατό να αποτελεί έναν επίδοξο δολοφόνο, ο οποίος, βυθισμένος στις δικές του σκέψεις και στα σκοτεινά μονοπάτια του σατανισμού, θα έφτανε στο σημείο να αφαιρέσει μία ανθρώπινη ζωή.
«Δεν τον βλέπαμε πολύ τακτικά, κυκλοφορούσε θαρρείς ως φάντασμα» θα πει μία από τις γειτόνισσες, η οποία προσθέτει με νόημα πως απέφευγε ακόμη και «καλημέρα» να του πει, καθώς εκείνος μονίμως ήταν «φτιαγμένος» και με μια διάθεση μάλλον επιθετική και… τσαμπουκαλεμένη.
«Εδώ και μήνες πάντως είχα καταλάβει πως κάτι δεν πάει καλά σε αυτό το διαμέρισμα» θα μας πει ένοικος της περιοχής -η κυρία Μαίρη- και θα υπογραμμίσει το πόσο η ίδια φοβήθηκε από τις φωνές και τους καβγάδες που ακούγονταν και διαπερνούσαν το σκοτεινό διαμέρισμα της πολυκατοικίας του σατανιστή φονιά, ο οποίος μάλωνε συνεχώς με τον πατέρα και τη μητέρα του.
«Ζητούσε προφανώς συνεχώς χρήματα και από τους δύο, ήθελε να βρει τρόπο να διασφαλίσει τη δόση του, φυσικά και δε δούλευε πουθενά, ποιος θα τον έπαιρνε σε δουλειά σε τέτοια κατάσταση; Μια μέρα άκουσα τις φωνές της μητέρας του, που τον ικέτευε να σταματήσει να ζητάει χρήματα, γιατί και εκείνη πλέον δεν είχε τη δυνατότητα να τον χαρτζιλικώνει, γνωρίζοντας πως εκείνος θα τα αξιοποιούσε στα αγαπημένα του υπαίθρια προϊόντα, που συνήθως έβρισκε από “κολλητούς” που είχε στον κύκλο του και οι οποίοι, μετά από αρκετές καθυστερήσεις στα χρήματα από τη δική του πλευρά, του κόψανε το βερεσέ και προφανώς εκείνος έψαχνε να βρει τρόπο να αγοράσει ουσίες» θα συμπληρώσει η κυρία Μαίρη.
Λίγο αργότερα, η ίδια σε συνεννόηση με άλλους γείτονες θα καλούσαν την αστυνομία, καθώς φοβόταν πως η κατάσταση θα μπορούσε να εξελιχθεί σε επίπεδο ανησυχητικό.
«Προσωπικά σας λέω, τον πατέρα του νεαρού ούτε που θέλω να τον βλέπω, ξέρω πως είναι καλλιτέχνης, ηθοποιός συγκεκριμένα, αλλά ως άτομο είναι απαράδεκτος. Είναι επιθετικός, μιλάει πολύ άσχημα στον κόσμο, αγενής με τους υπόλοιπους ενοίκους και εξ όσων γνωρίζω αρνείται να πληρώνει κοινόχρηστα προφανώς έχει οικονομικά προβλήματα όπως όλοι μας φαντάζομαι, αλλά νιώθω πως το παιδί αυτό δεν περνούσε πολύ καλά σε αυτό το περιβάλλον».
Ο αδελφός του, ένα παιδί μοντέρνο χαμηλών τόνων, που προσπάθησε να είναι στο πλευρό του αδελφού του, αλλά δεν τα κατάφερε δυστυχώς, καθώς εκείνος επέλεξε ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή…
Όσο για τη μητέρα του; Η κυρία Μαίρη θα πει: «Η μητέρα είναι μία καλοκάγαθη γυναίκα που όποτε και αν την έβλεπες ήταν μελαγχολική, έκλαιγε και προφανώς προσπαθούσε να βρει δύναμη κοντά στο Θεό, για να αντέξει το καθημερινό αυτό μαρτύριο συμβίωσης με το ίδιο της το παιδί, το οποίο έφτασε από ένα σημείο και μετά ούτε η ίδια να μην μπορεί να το αναγνωρίσει, μετά τη μετάλλαξη που υπέστη στο χαρακτήρα του».
Φεύγοντας από το «διαβολικό» σπίτι των νοτίων προαστίων, συναντούμε στην είσοδο τον πατέρα του σατανιστή και τον αδελφό του.
Ο πατέρας, εμφανώς καταπονημένος, ντυμένος στα μαύρα, αρνείται ακόμη και «καλησπέρα» να μας πει και φεύγει τρεχάτος να κλειστεί στο απόρθητο κάστρο της μαυρίλας και της μοναξιάς ενός «ξεπεσμένου πύργου», όπου άφησε το αποτύπωμά του ένας δολοφόνος…
-120x86.jpg)
