Αλεξ/πόλεως Άνθιμος: Η Εκκλησία δεν μπορεί να κρύψει την αδυναμία που έχει στα παιδιά

Σύναξη Ιεροπαίδων της Ιεράς Μητροπόλεως

Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως 23 Μαρτίου 2014 πραγματοποιήθηκε στο Ανθίμειο Εκκλησιαστικό Πολιτιστικό Κέντρο η πρώτη Συνάντηση-Σύναξη  για τα παιδιά που διακονούν στο Ιερό Βήμα και στα Αναλόγια των Ναών της Μητροπόλεώς Αλεξανδρουπόλεως, παρουσία του Μητροπολίτου κ. Ανθίμου. Τα παιδιά να ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σεβασμιωτάτου, γέμισαν την αίθουσα του Ανθιμείου Κέντρου και άκουσαν τον Ποιμενάρχη τους με προσοχή να εκφράζει τις ευχαριστίες του και κυρίως την ικανοποίησή του για την παρουσία και την σημαντικότατη συμβολή τους σε κάθε ακολουθία της Εκκλησίας μας.
Όπως τόνισε χαρακτηριστικά:

 «η Εκκλησία μας αγκαλιάζει όλους τους πιστούς, αλλά δεν μπορεί να κρύψει την αδυναμία που έχει στα παιδιά, τα οποία αποτελούν το μέλλον μιας κοινωνίας με φόβο Θεού και επίγνωση των όσων πρεσβεύει η Εκκλησία. Και αυτή την συμμετοχή σας, αυτό το διακόνημά σας στο Ιερό και στο Αναλόγιο, αποτελεί το σημαντικότερο βήμα για τις στέρεες βάσεις στη ζωής σας».

Ο Ιεροδιάκονος π. Χριστόδουλος Καραθανάσης, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου, πραγματοποίησε την κεντρική ομιλία της Συνάντησης και αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία της Μητροπόλεως με σκοπό  την καλύτερη γνωριμία μεταξύ των παιδιών που διακονούν στους Ναούς και εξήγησε ότι ανήκουμε σε μία οικογένεια: «Ο καθένας από μας μπορεί να καταλάβει ότι ανήκει στην οικογένειά του γιατί είναι γέννημα των γονιών του, ανήκει επίσης στην οικογένεια του τάδε σχολείου γιατί φοιτά σ’ αυτό ή ανήκει στην οικογένεια ενός αθλητικού συλλόγου επειδή δραστηριοποιείται σε κάποιο συγκεκριμένο άθλημα. Με την Εκκλησία, όμως, τι γίνεται;

Ας αναλογιστούμε: Πας μια Κυριακή στην εκκλησία, «Καλημέρα πάτερ», θα πεις στον ιερέα και θα σου απαντήσει «καλημέρα παιδί μου». Ο ψάλτης θα χαρακτηρίσει με τους ύμνους πατέρα τον Θεό και τους αγίους και μητέρα την Παναγία και τις αγίες. Στον απόστολο ο αναγνώστης θα μας προσφωνήσει αδερφούς. Βλέπετε ότι η Εκκλησία προτιμά οικογενειακούς χαρακτηρισμούς και τίτλους για να περιγράφει τις σχέσεις των μελών της. Ο  απόστολος Παύλος στην Β’ προς Κορινθίους επιστολή του γράφει «ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους», δηλαδή «εσείς είστε το σώμα του Χριστού και ο καθένας από σας ένα ξεχωριστό μέλος αυτού του Σώματος». Η κεφαλή αυτού του Σώματος, του οποίου είμαστε μέλη, είναι ο Χριστός».

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στον τρόπο με τον οποίο διακονούν τα παιδιά, με τον π. Χριστόδουλο να υπογραμμίζει: «Στη Λατρεία συμμετέχουμε διακονώντας και υπηρετώντας τον Χριστό∙ και αυτό το κάνει ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Άλλος διακονεί στο ιερό: ετοιμάζει το θυμιατό ή ανάβει τα κεριά, άλλος βρίσκεται στο αναλόγιο και ψάλλει. Όμως γι’ αυτό πάμε στην Εκκλησία; Επειδή στον ένα αρέσει να ψάλλει για να τον ακούνε και στον άλλον να ανάβει το θυμιατό, να βγαίνει στις εισόδους για να τον βλέπουν στην Εκκλησία και να του λένε ότι είναι καλό παιδί; Είμαι βέβαιος πως όχι!

Η παρουσία σας και η προσφορά σας στη λατρεία είναι πάρα πολύ σημαντική και δεν έχει μόνο πρακτικό χαρακτήρα αλλά και ουσιαστικό. Τούτο συμβαίνει γιατί:

α. τα παιδιά του ιερού διαχειρίζονται όλες τις υλικές θυσίες που προσφέρει ο λαός (πρόσφορο, λάδι, κρασί, θυμίαμα, κερί, σιτάρι). Επίσης εικονίζετε τους Αγίους Αγγέλους που βρίσκονται γύρω από το Θρόνο του Θεού και διακονούν στο επουράνιο Θυσιαστήριο.

Κάποιοι μπορεί να σκεφτήκατε ότι τα παιδιά του ιερού τελικά είναι πιο σημαντικά από τα παιδιά του αναλογίου, αλλά βιαστήκατε.

β. τα παιδιά του ψαλτηρίου απευθύνονται σε μία από τις λεπτότερες αισθήσεις του ανθρώπου που είναι η ακοή. Τα  παιδιά του αναλογίου θα πρέπει να φροντίζουν ώστε να υπάρχει αρμονία στο άκουσμα, τάξη επάνω στο αναλόγιο και προετοιμασία των κειμένων και των βιβλίων για να βοηθούν τον λαό στην κατάνυξη και στην προσευχή. Άλλωστε όσοι ανεβαίνετε στα αναλόγια θα βλέπετε σημειώσεις με κόκκινο χρώμα στα βιβλία που ορίζουν ότι ψάλλει «ο λαός». Αυτό σημαίνει ότι ο λαός εκφράζεται με το δικό σας στόμα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Το έργο των εκκολαπτόμενων ιεροψαλτών είναι αντίστοιχα σπουδαίο καθώς και εσείς εικονίζετε τους αγίους Αγγέλους που συνεχώς ψάλλουν στο Θεό, όπως το είδε στο όραμά του ο προφήτης Ιεζεκιήλ».

Ο π. Χριστόδουλος δεν παρέλειψε να εξάρει την «θυσία» που γίνεται από την πλευρά των παιδιών, «αφού όλοι εσείς θυσιάζετε τον προσωπικό ελεύθερο χρόνο σας, την ξεκούρασή σας, την έξοδό σας, τον ύπνο σας για να σηκωθείτε το πρωί της Κυριακής και να είστε στην Εκκλησία από νωρίς. Μερικές φορές, ακόμη, έρχεστε και αντιμέτωποι με κοροϊδίες από άλλα παιδιά της ηλικίας σας κι όμως κι αυτό δεν σας πτοεί. Τέτοια μέλη χρειάζεται η Εκκλησία σαν εσάς. Αύριο θα ακολουθήσετε τον δικό σας δρόμο, θα δημιουργήσετε τις οικογένειές σας και θα βλέπετε την ευλογία του Θεού στη ζωή σας ως αντίδωρο της διακονίας σας σε Αυτόν».

Δίνοντας το στίγμα των συναντήσεων και του στόχου αυτών, ο π. Χριστόδουλος υπογράμμισε ότι, «…ήδη από τα θέματα που απλώς αναφέραμε, διαπιστώσατε πως για κάποια από αυτά πρέπει να μεριμνήσουν οι ιερείς. Σ’ αυτές τις συναντήσεις που θα πραγματοποιούνται θέλουμε να βγουν αλήθειες που θα μιλούν για τα σφάλματά μας και τις παραλείψεις μας απέναντί σας, ώστε να βγούμε προβληματισμένοι, ωφελημένοι και έτοιμοι να προχωρήσουμε ακόμη και σε γενναίες τομές στον τρόπο επικοινωνίας μαζί σας. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας μάς αγκαλιάζει και μάς υπολογίζει. Φροντίζει με κάθε τρόπο ώστε να αισθάνεστε και να εισπράττετε την αγάπη και το ενδιαφέρον του. Το δικό σας «ευχαριστώ» για την αγάπη του φαίνεται από την ανταπόκρισή σας με σεβασμό και προθυμία για ότι κι αν σας καλέσει, όπως στις κατασκηνώσεις είτε σαν ομαδάρχες είτε σαν ομαδόπουλα, στα κατηχητικά, σήμερα εδώ αλλά και σε άλλες δράσεις. Υπολογίζει την απορία σας, την γνώμη σας, την αντίδρασή σας και γι’ αυτό μας προτείνει τακτικές συνάξεις ανά τρίμηνο με θεματολογία που εσείς θα προτείνετε και θα εισηγείστε».