Θέλουμε να είμαστε δικοί Σου Κύριε!

Υψηλά τα κύματα των πειρασμών.

Βαρειές οι αλυσίδες των παθών.
Σφοδρό το μίσος του πονηρού.

Πικρά τα βέλη των οργάνων του.

Εμείς όμως, θέλουμε να είμαστε δικοί Σου Κύριε!

Αδύναμα τα μέλη του φθαρτού σώματος.

Λεκιασμένος ο χιτώνας της ψυχής.

Συννεφιασμένος ο ουρανός του νού.

Εχθρικό και παγερό το τοπίο του κόσμου.

Εμείς όμως, θέλουμε να είμαστε δικοί Σου Κύριε!

Κάνε μας να μπορούμε αυτό που θέλουμε.

Κάνε μας να θέλουμε απαρασάλευτα Εσένα!

Αν φωτεινοί αστέρες που εγγίσαν προς Εσένα, πίπτουν, τις δύναται σωθήναι;

Πως πλάσματα αμαρτωλά, ελεεινά και ασθενή, να εισέλθουν στην Βασιλεία Σου;

Μόνο αν Εσύ φέρεις την γη ανάποδα, ταπεινώσεις τους υπερήφανους, υψώσεις τους ταπεινούς.

Μόνο τότε η σποδός θα γίνει ουρανός και θα συζεί μαζί Σου αιώνια.

Κι όπως Εσύ Κύριε ντύθηκες χώμα και κατέβηκες σ’ εμάς τους χοικούς για να μας ανεβάσεις στα Ουράνια Σκηνώματά Σου, δώσε και σε εμάς την λάσπη, αγγελικά φτερά ταπείνωσης και μετανοίας, για να φτερουγίσουμε στο ύψος Σου!

Έλα και γεννήσου στην μήτρα της ψυχής μας.

Καθάρισε κάθε σπίλο και μώμο και δυσωδία από την φάτνη της μίζερης ύπαρξής μας, γιατί θέλουμε να είμαστε δικοί Σου Κύριε!

θέλουμε να είμαστε δικοί Σου Κύριε!