Κάποτε μια νεαρή ψυχή εξωμολογήθηκε, όμως ήταν τέτοια η κατάστασις της που δεν της επέτρεπε η θεία Κοινωνία.
Αυτή νευρίασε, πληγώθηκε ο εγωισμός της, φαίνεται, και αντέδρασε.
Επειδή ήταν συγγενής του επισκόπου, πήγε σε αυτόν και διαμαρτυρήθηκε.
Ο δεσπότης της είπε:
-Έλα την Κυριακή στον τάδε ναό που θα λειτουργήσω, και θα σε κοινωνήσω εγώ.
Πήγε λοιπόν η κοπέλλα και την ώρα που έφθασε στο Άγιο Ποτήριο, έκανε έναν φοβερό εμετό με μαύρα υγρά.
Φυσικά δεν κοινώνησε, γιατί την έπιασαν και σπασμοί στην κοιλιά και έμεινε για την άλλη Κυριακή.
Έκανε την νηστεία της και ξαναπήγε.
Φθάνοντας μπροστά στο Άγιο Ποτήριο, το στόμα της δεν άνοιγε!
Ήταν ερμητικά κλειστό.
Μιά, δυό, τρεις προσπάθειες…, κανένα αποτέλεσμα!
[irp posts=”371210″ name=”Τι είναι η Θεία Μετάληψη και γιατί Μεταλαβαίνουμε;”]
Άρχισε να μουγκρίζει, “πετάχτηκαν τα μάτια της”… και απομακρύνθηκε.
Θυμήθηκε τον Πνευματικό και ξαναπήγε.
Ο Πνευματικός της είπε:
-Θα κοινωνήσης τότε, που σου προσδιόρισα ούτε μια μέρα λιγότερο… και θα δείς τη Θεία Χάρη.
Περίμενε, κοινώνησε τότε που της είπε ο Πνευματικός, και απεκατεστάθει πλήρως η ειρήνη μέσα της.
Άπο το βιβλίο “Εμπειρίες κατα την Θεία Λειτουργία”
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
-120x86.jpg)
