Ποιηση και Θεολογια (Πατερες)
Μερικές φορές αόρατη φλόγα άγγιζε την κορυφή της κεφαλής μου και εισερχόταν γρήγορα σε όλο το σώμα μου μέχρι τα πόδια, φλογερή προσευχή με μεγάλο κλαυθμό για τον κόσμο με κυρίευε για ώρες.
Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ. (1994). Περί Προσευχής. Μονή Τιμίου Προδρόμου. Έσσεξ, Αγγλίας. Σελ. 58
Αν κανείς δεν μπορεί να πληροφορήσει για τη γλυκύτητα που έχει το μέλι, εκείνους που δεν το γεύθηκαν ποτέ, πως άραγε μπορεί κανείς να περιγράψει την ηδονή της ιερής χαράς και της Χάρης του Θεού σ’ εκείνους που δεν τη δοκίμασαν;
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Προς τη μοναχή Ξένη. Σελ. 271. Φιλοκαλία, Δ’. Εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας
Πώς να μη βλέπει και να μην ακούει
τα πάντα με απάθεια;
Κι΄ αφού έγινε ο νους Θεός
πώς να επιθυμήσει κάτι αισθητό,
ρευστό ή φθαρτό αυτός που όλα αυτά τα υπερέβη
και κάθε ανθρώπινη δόξα ξεπέρασε;
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου. (ΛΘ’, 61-72).
Διότι αν ενωθείς με το Φως
Αυτό, όλα θα στα διδάξει.
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου. (Λ’, 601-2).
Μεγάλη είναι η χαρά, όταν υπάρχει διάθεση αυτοθυσίας.
π. Παϊσιος. π. Χριστοδούλου Αγιορείτου. Ο Γέρων Παϊσιος. Άγιο Όρος. (1994).σελ 249
Δώσε μου τον Εαυτό Σου, να γεμίσω από Εσένα,
να Σε καταφιλήσω και να ασπασθώ
την ανέκφραστη Δόξα Σου, το φως του προσώπου Σου
να γεμίσω από Εσένα και να μεταδώσω σε όλους,
και να έρθω Σ’ Εσένα, όλος δοξασμένος.
Αγ Συμεών. (ΚΗ’) 185-190
Από την μετάνοια τόσο πολύ διευρύνθηκε το είναι μου ώστε να αγγίζει εν πνεύματι και τον Άδη και την Βασιλεία.
Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ. (1994). Περί Προσευχής. Μονή Τιμίου Προδρόμου. Έσσεξ, Αγγλίας. Σελ. 60
Βαπτίζεται ο νους στο φως Σου
και λαμπρύνεται και γίνεται φως
όμοιο της δόξας Σου,
και δικός Σου νους καλείται
όποιος αξιώθηκε να γίνει φως
και καταξιώνεται να ‘χει το δικό Σου Νου,
και γίνεται ένα μ’ Εσένα αδιαχώριστα.
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου. (ΛΘ’), 61-70.
Ένοιωσα θαυμασμό και έκσταση
και φόβο και χαρά
Αυτός που είναι πάνω απ’ όλα
και έξω απ’ όλα ο Δεσπότης Χριστός,
εξαγνίζει την ψυχή και το σώμα μου,
και με ντύνει με δόξα Θεϊκή
Με ανασύρει από τον Άδη της αμαρτίας
και με βάζει σε μέγα φως.
Με ανακαινίζει και με κάνει αθάνατο.
Η χάρις του Θεού με κάνει φωτιά και φως.
Κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού,
με δάκρυα μετανοίας, γίνομαι κι’ εγώ Θεός αφού
ενώνομαι μαζί Του.
Άνθρωπος είμαι από τη φύση μου
αλλά Θεός με τη Χάρη Του.
Με τρόπο που δεν εξηγείται,
είμαι ενωμένος και δεμένος με το Θεό,
όπως το πυρακτωμένο σίδερο με τη φωτιά
και το γυαλί με το φως».
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου
Ω, Πνεύμα Άγιο!
Συ μας αποκαλύπτεις τη γνώση του Θεού.
Συ μας δίνεις τη δύναμη να αγαπούμε τον Κύριο …;.
Συ μας γεμίζεις χαρά και αγαλλίαση …;
Άγιο Πνεύμα, γλυκύτερο από κάθε τι γήινο,
ουράνια τροφή, χαρά της ψυχής …;.
Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει τη χαρά
του να γνωρίζεις τον Κύριο
και να ορμάς προς αυτόν
αχόρταγα νύκτα και μέρα.
Αγ. Σιλουανός ο Αθωνίτης
Αρχιμ. Σωφρονίου.(1990). Αγ. Σιλουανός ο Αθωνίτης. Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ-Αγγλίας. (Α’ έκδοση 1973). σελ 471
Και όταν αρπαχθεί ο νους του ανθρώπου από εκείνο το Θείο φως και φωτιστεί με το φωτισμό της Θείας γνώσεως, γίνεται η καρδιά του γαλήνια και πραότατη και αναβλύζει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Τη χαρά, την ειρήνη, τη μακροθυμία την καλοσύνη, τη συμπάθεια, την αγάπη, την ταπείνωση κλπ. , και απολαμβάνει η ψυχή του μία αγαλλίαση απερίγραπτη.
Απόσπασμα από το Βίο του Οσίου Μάξιμου Καψοκαλύβη.
Όταν ο νους, θεωρώντας πνευματικά και αληθινά, εκτοπίσει όλα τα κτίσματα σαν να μην υπάρχουν, τότε με τρόπο άρρητο φαντάζεται το όντως Όν πάνω από κάθε νοερή ενέργεια και ένωση …;τότε ο νους γίνεται ενοειδής ή για να πω έτσι γίνεται ένα, μένοντας άφωνος με τρόπο ανείπωτο. Κι είναι γεμάτος αγάπη και χαρά, όχι βέβαια κοινή, αλλά αγάπη και χαρά από την ενέργεια του Πνεύματος, την τρυφή που ταιριάζει στους Αγγέλους.
Κάλλιστος Αγγελικούδης. Περί της ενώσεως με το Θεό. Φιλοκαλία, Ε’ σελ. 55. Εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας.
Που είσαι, Θεέ μου, Θεέ μου,
Και δεν με παίρνεις μίαν ώραν
το συντομώτερον αυτού οπού είσαι
Σύ η γλυκεία μου αγάπη;
Δεν με λυπάσαι Θεέ μου, Θεέ μου,
Οπού φλογίζονται τα σπλάχνα μου
ως φλόγα αναμμένη από τον άσβεστον πόθον της εδικής Σου αγάπης, ήτις άναψεν εντός μου ως κάμινος σπινθηρίζουσα;
Ανωνύμου ησυχαστού. 1851. Νηπτική Θεωρία. Εκ χειρογράφου της Ι. Μ. Ξενοφώντος Αγ. Όρους. Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη. Θεσσαλονίκη. 1991. σελ.165
Περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου. Ματθ. 26, 38
Και έτυπτον αυτού την κεφαλήν καλάμω και ενέπτυον αυτώ. Μαρκ. 15, 19-20
Εγένετο δε ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες επί την γην. Λουκά, 22, 45-46
Την ουράνιον Πύλην και Κιβωτόν, το πανάγιον Όρος την φωταυγή, Νεφέλην υμνήσωμεν, την ουράνιο Κλίμακα, τον λογικόν Παράδεισον, της Εύας την λύτρωσιν, της οικουμένης πάσης το μέγα Κειμήλιον. Ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη, του κόσμου και άφεσις, των πολλών εγκλημάτων. Διά τούτο βοώμεν αυτή. Πρέσβευε τω σω Υιώ και Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις προσκυνούσιν εν πίστει, τον άχραντον τόκον σου.
Μηναίον. Ακολουθία Ζ’ Δεκεμβρίου
Παράλαβέ με, Κύριε, εις την Βασιλείαν σου! Παράλαβέ με Ιησού μου, αυτού οπού είσαι Εσύ η αγάπη μου και το φως μου το γλυκύτατον! Ναι, γλυκύτατε Ιησού μου, παράλαβέ με τώρα – τώρα, Κύριέ μου, παράλαβέ με, διότι από την ώραν, οπού εγεύθηκα μερικώς και αρρήτως την άρρητον τρυφήν και χριστότητα Σου του Χριστού μου και Θεού μου, δεν υποφέρνω πλέον τον χωρισμόν Σου! Δεν υποφέρνω την απουσίαν Σου. Καίομαι και ανάπτω από την άσβεστον φλόγα της γλυκυτάτης Σου αγάπης! Όταν σε ενθυμούμαι, φλογίζομαι από την δίψαν Σου! Όταν Σε μελετώ, ολιγοθυμώ διά την υστέρησίν Σου και ατονώ διά τον χωρισμόν Σου!
Ανωνύμου ησυχαστού. 1851. Νηπτική Θεωρία. Εκ χειρογράφου της Ι. Μ. Ξενοφώντος Αγ. Όρους. Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη. Θεσσαλονίκη. 1991. σελ.87-88
Εάσατε τη κέλλη με μόνον εγκεκλεισμένον,
άφετέ με μετά Θεού του μόνου φιλανθρώπου,
απόστητε, μακρύνατε, εάσατέ με μόνον
αποθανείν ενώπιον Θεού του πλάσαντός με!
Μηδείς τη θύρα κρούσειε, μηδείς φωνήν αφήση,
μηδείς επισκεψάτω με των συγγενών ή φίλων,
μηδείς μου την διάνοιαν ελκύσας αποσπάση
της θεωρίας του καλού και ωραίου Δεσπότου,
μηδείς μοι βρώμα δώσειε, μη πόμα μοι κομίση!
Αρκέσει γαρ μοι το θανείν έμπροσθεν του Θεού μου,
Θεού του ελεήμονος, Θεού του φιλανθρώπου,
του κατελθόντος επί γης αμαρτωλούς καλέσαι
και συν αυτώ εις την ζωήν εισαγαγείν την Θείαν.
Ου θέλω έτι κατιδείν το φως του κόσμου τούτου,
ουδέ αυτόν τον ήλιον, ουδέ τα εν τω κόσμω,
βλέπω γαρ τον Δεσπότην μου, βλέπω τον βασιλέα,
βλέπω τον όντως όντα φως και παντός φωτός κτίστην,
βλέπω πηγήν παντός καλού, βλέπω αιτίαν πάντων,
βλέπω αρχήν την άναρχον, εξής παρήχθη πάντα,
δι ής ζωούνται και τροφής άπαντα εμπιπλώνται. …;
…;Οι ούν υπό την αίσθησιν όντες εάσατέ με
μη κέλλαν μόνον κλείσαι τε και ένδοθεν καθίσαι,
αλλά και λάκκον υπό γην ορύξαντα κρυβήναι,
κακεί διάγων έσομαι έξω παντός του κόσμου,
και βλέπων τον αθάνατον Δεσπότην μου και κτίστην
πόθω θανείν αιρήσομαι, ειδώς ως ου θανούμαι …;
Ώ Θείου δύναμις πυρός, ώ ενεργείας ξένης! …;
Πως μένων αναλλοίωτος, απρόσιτος εις άπαν
Φυλάττεις ακατάφλεκτον του χόρτου την ουσίαν,
και αναλλοίωτον τηρών αλλοιοίς όλον τούτον,
και μένων χόρτος έστι φως, ουχί το φως δε χόρτος,
αλλά το χόρτω σύ το φως ασυγχύτως ενούσαι,
και χόρτος γίνεται ως φως μεταβληθείς ατρέπτως;
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου.Ύμνος ΚΗ’ (αποσπάσματα)
Ευφραίνεσθε δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη, Χριστού γεννηθέντος, Παρθένος καθέζεται, τα Χερουβείμ μιμουμένη, βαστάζουσα εν κόλποις, Θεόν Λόγον σαρκωθέντα. Ποιμένες τον τεχθέντα δοξάζουσι. Μάγοι τω Δεσπότη δώρα προσφέρουσιν. Άγγελοι ανυμνούντες λέγουσιν, Ακατάληπτε Κύριε δόξα σοι.
Ανδρέα Ιεροσολυμίτου, Ακολουθία Χριστουγέννων.
ριάς υπερούσιε, υπεράγαθε, υπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, αόρατε, ακατάληπτε. Δημιουργέ των νοερών ουσιών και των λογικών φύσεων, η έμφυτος αγαθότης, το Φως το απρόσιτον, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, λάμψον καμοί τω αναξίω δούλο σου. Φώτισόν μου της διανοίας τα όμματα, όπως ανυμνήσαι τολμήσω την άμετρον ευεργεσίαν και δύναμιν. …;
…;Συ γαρ βουλήσει εξ ουκ όντων εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα τω σω κράτει συνέχεις την κτίσιν, και τη ση προνοία διοικείς τον κόσμον …;Σε τρέμουσιν αι νοεραί πάσαι Δυνάμεις. Σε υμνεί ήλιος, σε δοξάζει σελήνη, σοι εντυγχάνει τα άστρα, σοι υπακούει το φως, σε φρίττουσιν άβυσσοι, σοι δουλεύουσιν αι πηγαί. Συ εξέτεινας τον ουρανόν ωσεί δέρριν, συ εστερέωσας την γην επί των υδάτων, συ περιετείχισας την θάλασσαν ψάμμω, συ προς αναπνοάς τον αέρα εξέχεας, Αγγελικαί δυνάμεις σοι λειτουργούσιν, οι των αρχαγγέλων χοροί σε προσκυνούσιν, τα πολυόμματα Χερουβίμ και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ κύκλω ιστάμενα και περιϊπτάμενα, φόβω της απροσίτου σου δόξης κατακαλύπτονται. Συ γαρ Θεός ων απερίγραπτος, άναρχος τε και ανέκφραστος, ήλθες επί της γης, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος …;
…;Ομολογούμεν την Χάριν, κηρύττομεν τον έλεον, ου κρύπτομεν την ευεργεσίαν, τας της φύσεως ημών γονάς ηλευθέρωσας, παρθενικήν ηγιάσας μήτραν τω τόκω σου, πάσα η κτίσις υμνήσει σε επιφανέντα.
Αποσπάσματα από τις Ευχές του ιερέα στην εορτή των Αγίων Θεοφανείων.
Σύ εί το φως των εσκοτισμένων, συ εί η ανάστασις πάντων και η ζωή των βροτών και πάντας συνανέστησας, του θανάτου το κράτος Σωτήρ σκυλεύσας, και του Άδου τας πύλας συντρίψας Λόγε, και οι θνητοί κατιδόντες το θαύμα εθαύμαζον, και πάσα κτίσις συγχαίρει εν τη ση Αναστάσει, Φιλάνθρωπε. Διό και πάντες δοξάζομεν, και υμνούμεν την σην συγκατάβασιν, και κόσμος Σωτήρ μου ανυμνεί σε αεί.
Παρακλητική. Ήχος Β’ Κυριακή πρωί, Οίκος.
Όταν στραφούμε προς το Θεό και αφήσουμε να μας πλημμυρίσει σε τέλειο βαθμό η Θεία Του έλλαμψη, τότε θα ελευθερωθούμε από όλες τις πολυποίκιλες εκείνες ετερότητες, που μας διέπουν, (δηλ. τις σαρκικές επιθυμίες και το φρόνημα της σάρκας) και θεωθέντες θα γίνουμε «ενοειδώς εν».
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Σχόλια εις το περί Θείων Ονομάτων. Α, 4 PG 197 D.
Αναφέρεται,στο Βλαδιμήρου Λόσκι. Η Θέα του Θεού. 1973. σελ. 178
ΠΗΓΗ: http://agioritis.pblogs.gr