Ίσως τελικά, η μεγαλύτερη ευλογιά για ένα άνθρωπο να είναι, να έχει νιώσει ότι, οι Ουράνιες Ελπίδες, είναι εκείνες, που θα του ξαναδώσουν ζωή, μέσα στην καθημερινότητα του. Οι Πνευματικές Ελπίδες. Γιατί τελικά, οι Ψυχικές Ελπίδες, μπορεί να μην είναι καρπός Αγάπης, αλλά καρπός Ανάγκης. Ανάγκης, ικανοποίησης της οίησης.
Μόνο που η οίηση, δεν είναι ποίηση.
Ελπίδα. Και η ελπίδα, μπορεί να ανθίζει, όταν τελικά,
όλες μας οι ανάγκες καλούνται να λειτουργήσουν,
την Ποίηση της Αγάπης.
Μια μελωδία, που δεν χάνει την εμπιστοσύνη
στην Σοφία και το Έλεος του Θεού.