Βέροια: Την Κυριακή των Αγίων Πάντων ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεροίας, στα Πιέρια Όρη.
Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης τόνισε: Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν … ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν».
Στον ιερό κατάλογο των μαρτυρηθέντων διά της πίστεως, τον οποίο συμπεριέλαβε ο ουρανοβάμων απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους εξ Εβραίων χριστιανούς, προσετέθησαν δύο χιλιάδες χρόνια τώρα εκατομμύρια μαρτύρων και οσίων, αγίων και θεοφόρων πατέρων και μητέρων, που έζησαν «εν πάση τη δεσποτεία Κυρίου», αλλά με την ίδια πίστη και με την ίδια αγάπη προς τον Χριστό, με τον ίδιο ζήλο και την ίδια προσδοκία, αυτή της αιωνίου ζωής.
Όλους αυτούς τους τιμούμε σημερα, Κυριακή των αγίων Πάντων, Κυριακή των αγίων της Εκκλησίας μας, που διέλαμψαν και διέλυσαν με το φως του Χριστού και της χαριτος του το σκότος του κόσμου και των ψυχών των ανθρώπων, που απέδειξαν με τα έργα τους την αλήθεια του Ευαγγελίου, που επιβεβαιώνουν με τα θαύματά τους τη δύναμη την οποία δίδει διά της πίστεως ο Χριστός στους μαθητές του κάθε εποχής.
Τους τιμούμε ιδιαιτέρως στην Ιερά αυτή Μονή, η οποία είναι ανατεθειμένη στη χάρη των Αγίων Πάντων, οι οποίοι «ως νέφος περικείμενον» σκέπουν τις ασκούμενες εδώ ευλαβείς μοναχές και τις προστατεύουν από τον καύσωνα των πολυτρόπων πειρασμών.
Τους τιμούμε, διότι οι Άγιοι Πάντες αποτελούν για όλους μας πρότυπα της κατά Θεόν βιοτής, αποτελούν οδοδείκτες της εν Χριστω πορείας μας, αποτελούν ελπίδα και καταφυγή στις ώρες της δυσκολίας και της δοκιμασίας, αποτελούν άγρυπνους και στοργικούς πρεσβευτές στον Θεό για τις αδυναμίες μας, βοηθούς και συναντιλήπτορες της προσπαθείας μας να ολοκληρώσουμε κατά Θεόν τη ζωή μας.
Τους τιμούμε όμως και για κάτι ακόμη. Τους τιμούμε, διότι η πολλη τους αγάπη προς τους αγωνιζομενους εν τω κόσμω χριστιανούς, όπως μας διαβεβαιοί ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος, τους κάνει να μας αναμένουν, προκειμενου να απολαύσουμε όλοι μαζί τη μακαριότητα την οποία επιφυλασσει ο Θεός στους εκλεκτούς του. Μας αναμένουν, «ίνα μη χωρις ημών τελειωθώσι».
Και μπορεί αυτό βεβαίως να ανήκει στο σχέδιο του Θεού, ώστε και οι πρώτοι και οι έσχατοι να λάβουν την ίδια ανταπόδοση μέσα στο πλαίσιο της θείας δικαιοσύνης και κρίσεως, αν όμως σκεφθούμε πόσο εύκολα διαμαρτυρόμεθα και γογγυζουμε εμείς, όταν δεν λαμβάνουμε εγκαίρως τον μισθό των κόπων μας, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη και το ενδιαφέρον των αγίων Πάντων για τη δική μας πορεία και για τη δική μας πρόοδο στην κατά Χριστόν ζωή, ώστε να αναμένουν για χάρη μας ή ακόμη και να λεγουν αυτό που έλεγε ο σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Αμφιλόχιος της Πάτμου: «παράδεισο χωρίς εσάς, παιδιά μου, δεν τον θέλω».
Γι᾽ αυτό και επεμβαίνουν στη ζωή μας με θαύματα, με τη μεσιτεία τους στον Χριστό για μας, με την παρηγορία που χαρίζουν στην ψυχη μας, όταν επικαλούμεθα τη βοήθειά τους, με την ενίσχυσή τους στην ώρα του πειρασμού και της δοκιμασίας, της απογοητεύσεως και της πτώσεως.
«Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν … ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν».
Είναι, λοιπόν, ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άγιοι Πάντες μας περιμένουν να πλησιάσουμε και εμείς τον Χριστό, περιμένουν να ανταποκρινόμεθα στον λόγο του, να αγωνιζόμεθα να ζούμε συμφωνα με το θέλημά του, να αγωνιζόμεθα, όπως είπαμε και χθες, όχι μόνο να ζούμε εν Χριστώ, αλλά να είναι ο Χριστός που θα ζει μέσα στην ψυχή μας, να είναι ο Χριστος αυτός που θα κινεί την ύπαρξη μας προς Εκείνον και προς την αγάπη του.
Αν συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγαλη είναι η τιμή και η ευλογία να παρακολουθούν οι άγιοι Πάντες την προσπάθειά μας και τους αγώνες μας και να πρεσβεύουν για την επιτυχία μας, τότε δεν μπορεί παρά να παρακινηθούμε και εμείς για να προσπαθούμε ακόμη περισσότερο και να αγωνιζόμεθα με μεγαλύτερο ζήλο για να βαδίσουμε στα ίχνη τους.
Ας μην τους απογοητεύσουμε, ας μην τους αφήσουμε να μας αναμένουν άσκοπα, επιτρέποντας στην αμέλεια, στην αδιαφορία, στη ραθυμία και στη νωθρότητά μας να μας καθυστερούν και να μας απομακρύνουν από τον στόχο μας που είναι η ένωσή μας με τον Θεό.
Ας μην αφήνουμε τον εγωισμό, το θέλημα, τη γνώμη μας, ακόμη και εάν νομίζουμε ότι είναι ορθή και κατά Θεόν, να επηρεάζουν την πνευματική μας πορεία, αλλά ας τρέχουμε «δι᾽ υπομονής», όπως ακούσαμε να λέει και πάλι σήμερα ο απόστολος Παύλος, «τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν», ώστε να φθασουμε στο ποθητό τέρμα, να φθασουμε εκεί όπου οι άγιοι Πάντες μας αναμένουν, «ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι».
Και αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε με τη χάρη του Θεού μόνο όταν είμεθα προσηλωμένοι και εξαρτώμεθα απολύτως από τον Χριστό, ο οποίος εκφράζεται και ερμηνεύεται μόνο από την κοινή πίστη και πράξη της Εκκλησίας, διότι κάθε άλλο και κάθε άλλος, εκούσια ή ακούσια, αποσπούν την προσοχή μας από τον Χριστό, και μας κάνουν να χάνουμε τον προσανατολισμό μας και τον σκοπό μας.
Γι᾽ αυτό ας μην αφήνουμε τον εαυτο μας να εξαπατάται, αλλά προσηλωμένοι στον Χριστό, που είναι ο σκοπός της εν Χριστώ ζωής και το μέσον της σωτηρίας μας, εύχομαι να αξιωθούμε όλοι να φθάσουμε εκεί όπου μας περιμένουν οι άγιοι Πάντες, πρεσβεύοντες υπέρ ημών, «ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι».