Εμβόλιο: Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο εισέρχεται στους ανθρώπους του εκκλησιαστικού χώρου το δίλημμα του εμβολιασμού για τον κορονοϊό.
Του Γιάννη Παπανικολάου – ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Η διασπορά διάφορων αντιφατικών ειδήσεων επάνω στο θέμα έχει ήδη προκαλέσει αρκετή σύγχυση.
Δυστυχώς στον εκκλησιαστικό χώρο αρκετοί άνθρωποι σκέπτονται και αποφασίζουν χωρίς να στηρίζονται σε ειδικευμένους ανθρώπους ή σε προσεκτική και διακριτική αντιμετώπιση των θεμάτων, αλλά σε διαδιδόμενες φήμες ή και στο ευρύτατα διαδεδομένο κουτσομπολιό.
Υπάρχει δυστυχώς και μία μερίδα κληρικών, που επειδή κάθονται όλη την ημέρα στο διαδίκτυο, νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα για όλα τα θέματα, ότι μπορούν να υποκαθιστούν τους ειδικούς και να αποφαίνονται επί παντός επιστητού, ακόμη και για σοβαρά ιατρικά θέματα.
Ορθοδοξία είναι το «αεί σχοινοβατείν», είπε κάποιος από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Δηλαδή αυτός που θέλει να ζει χριστιανικά, αλλά και η Εκκλησία γενικότερα, πρέπει να κρατά μία τέτοια λεπτή ισορροπία σε όλα τα θέματα, ώστε μοιάζει σαν να περπατά επάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί.
Η διάκριση θεωρείται ως μία από τις πολυτιμότερες αρετές. Και διάκριση σημαίνει βασικά ισορροπία. Και δυστυχώς η ισορροπία λείπει αρκετά από τον χώρο μας.
Το θέμα των εμβολιασμών ήταν αρκετά απλό από την πρώτη στιγμή.
Σίγουρα υπάρχουν και οι αντίθετες απόψεις, σίγουρα υπάρχουν προβλήματα, τα εμβόλια δεν είχαν πολύ χρόνο να δοκιμαστούν, όπως σε άλλες περιπτώσεις εμβολίων, σίγουρα σε κάποιους ανθρώπους φαίνεται ότι έχουν παρενέργειες, όπως για παράδειγμα σε μία 40χρονη νοσηλεύτρια στην Κέρκυρα, η οποία εμφάνισε παράλυση στα κάτω άκρα μετά τον εμβολιασμό, και πολλά ακόμη θα μπορούσαμε να πούμε. Αλλά σταματούμε εδώ, διότι δεν είμαστε ούτε κάνουμε τους ειδικούς.
Δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε στα άκρα και ούτε να λέμε ότι με τα εμβόλια θα μας κάνουν όλους πειραματόζωα ούτε να προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε τις ανεπιθύμητες συνέπειες των εμβολίων, εφόσον εμφανίστηκαν σε πολύ μικρή, όπως δείχνουν τα πράγματα, μερίδα εμβολιασθέντων.
Όμως, βάζοντας στην ζυγαριά από την μία πλευρά τους κινδύνους από τον κορονοϊό και από την άλλη τους κινδύνους από τον εμβολιασμό, δεν μπορεί να υπάρξει καμία σύγκριση ότι οι πρώτοι είναι πολύ μεγαλύτεροι, ειδικά μάλιστα όσο αυξάνονται οι ηλικίες.
Για παράδειγμα, ακόμη και ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ στην Κέρκυρα επέμενε ότι το περιστατικό της παράλυσης συνδέεται με τον εμβολιασμό, αλλά δεν είπε μην εμβολιάζεστε. Αντίθετα είπε ότι σε 400.000 άλλους εμβολιασμούς δεν είχαμε καμία αρνητική συνέπεια.
Ανάμεσα λοιπόν σε δύο αναγκαία κακά, διαλέγει κανείς το λιγότερο επικίνδυνο, κάνει τον σταυρό του και προχωρά.
Αυτοί οι οποίοι προτρέπουν τους ανθρώπους στον χώρο της Εκκλησία να μην εμβολιαστούν τους θέτουν σε διπλό κίνδυνο.
Από την μία πλευρά για την υγεία και την ζωή τους, καθώς ο κίνδυνος του κορονοϊού στις μεγάλες ηλικίες είναι πολύ μεγαλύτερος, και από την άλλη σε πνευματικό κίνδυνο. Ποιος είναι ο πνευματικός κίνδυνος;
Ο πνευματικός κίνδυνος προκαλείται όταν δίνουμε πνευματικές διαστάσεις και ανάγουμε σε θέμα πίστεως, θέμα που είναι πρωτίστως ιατρικής, επιστημονικής και στατιστικής φύσεως.
Διότι, εάν οι πιστοί υπακούσουν στους πολέμιους του εμβολιασμού, δεν εμβολιαστούν και μετά κινδυνεύσουν από τον κορονοϊό, πολλοί θα τα βάλουν με τον Θεό, ότι δεν τους προστάτευσε και θα κινδυνεύσουν να βρεθούν στο άλλο άκρο, δηλαδή της απιστίας.
Διότι κάποτε ο Σατανάς είπε στον Χριστό: πέσε κάτω στον γκρεμό και ο Θεός θα στείλει τους αγγέλους του να σε πάρουν στα χέρια τους. Ο Κύριος όμως του απάντησε: Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου. Δηλαδή δεν θα βάλω τον εαυτό μου σε κίνδυνο, για να ζητήσω από τον Θεό-Πατέρα να κάνει θαύμα για μένα.
Όσοι λοιπόν ηθελημένα με εγωισμό και αλαζονεία θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο και περιμένουν ο Θεός να κάνει θαύμα ειδικά για αυτούς, εκπειράζουν τον Θεό και βρίσκονται σε πλάνη.
Θαύματα φυσικά γίνονται πολλά και καθημερινά, αλλά με ορισμένες προϋποθέσεις, βασικές από τις οποίες είναι η μεγάλη πίστη, η μεγάλη ανάγκη και η ταπείνωση.
Ας μην μοιάσουν κάποιοι στον χώρο της Εκκλησίας στους Χιλιαστές, οι οποίοι δεν αφήνουν τους οπαδούς τους να δεχθούν μετάγγιση αίματος και τους θέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο.