Σεμνή και αυστηρότατη, ως πρέπει στη μέγιστη δόξα της, ακόμα την αδεξιότητα κρατούσα παιδίσκης,
ενώ κάθεται στο θρονί και στην αγκάλην έχει Παιδίον νέον των προ Αιώνων Θεόν,
μεγαλομάτα, η σιωπηλή Μητέρα ακούει τους ύμνους και την ψαλμωδία της Μεγάλης προς Αυτήν Παράκλησης.
Λόγια σπουδαία, δοξαστικά, πανίσχυρα, της ασθενούς ανθρώπινης ικεσίας.
Ζωή Καρέλλη